Ελληνικός Τουρισμός: Προσφυγικό, μπλόκα και… ΝΑΤΟ, “καταπίνουν” την τουριστική περίοδο!

Κατάσταση διάλυσης, αναταραχής στα σύνορα, αδυναμίας των αρχών να ελέγξουν τις ροές των χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, οι οποίοι έχουν απλωθεί σχεδόν σε όλους τους κεντρικούς άξονες την επικράτειας και χώρας υπό «κατάληψη», με μπλοκαρισμένους δρόμους, εντάσεις, ακόμα και επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο! Αυτή είναι η εικόνα που...

... εκπέμπει η Ελλάδα και εκπέμπεται για την Ελλάδα αυτές τις μέρες, σε όλα τα διεθνή ΜΜΕ, σε όλες τις χώρες και φυσικά σε αυτές που μας ενδιαφέρουν ως αγορές από τις οποίες ο ελληνικός τουρισμός αντλεί τους επισκέπτες του.

Ξέρουμε καλά πως στην ανελέητη «ζούγκλα» των media και των διαύλων που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στις περισσότερες χώρες, το αρνητικό κυριαρχεί και επηρεάζει πολύ περισσότερο και πολύ πιο γρήγορα, από κάτι θετικό. Σχεδόν ποτέ, μάλιστα, δεν παίζει ρόλο τόσο η πραγματική κατάσταση, όσο η εντύπωση που δίνεται και η αντίληψη που διαμορφώνεται για αυτήν την «πραγματικότητα», με εικόνες που μπορεί να αφορούν σε ένα πρόσκαιρο γεγονός ή σε μία «συρραφή» διαφορετικών περιστατικών. 

Καλώς ή κακώς, εικόνες και λέξεις κτίζουν ή κατακρημνίζουν τη «φήμη» ενός προορισμού. Με τη διαφορά πως για το αρνητικό αρκούν λίγες στιγμές, αλλά για το θετικό, μήνες ή και χρόνια.

Μπορεί μία χώρα να κτίζει την εικόνα της για χρόνια, μέρα με τη μέρα, δημοσίευμα με δημοσίευμα, αλλά αρκούν λίγες ώρες – πόσω μάλλον εβδομάδες και μήνες – αρνητικής δημοσιότητας για να τιναχθεί όλη αυτή τη προσπάθεια στον αέρα. Λίγες ώρες αρκούν για να σε πάνε από πλευράς εικόνας, εντυπώσεων και φήμης, πολύ πίσω και με πολύ πιο δυσχερείς συνθήκες και προυποθέσεις, ανάκτησης του χαμένου εδάφους.

Ήδη, τις τελευταίες 7-8 μέρες, τα μηνύματα στους τουριστικούς επιχειρηματίες από τους tour operators και ταξιδιωτικά γραφεία στις αγορές ενδιαφέροντος, είναι, πλέον, ανησυχητικά. Σε επίπεδο «συναγερμού», θα λέγαμε. 

Τα πως και τα γιατί φθάσαμε έως εδώ και πως τα διαχειριζόμαστε, ας τα αξιολογήσει, ας τα κρίνει και ας καταλήξει, ο καθένας μας.

Το ζήτημα, το ερώτημα, είναι ένα, απλό αλλά και τιτάνιο: Τι κάνουμε; 

Τι θα κάνουμε; 

Για να προστατευθεί η εικόνα της χώρας, πριν να είναι πολύ αργά πια, 

χρειάζεται, ισχυρή - και υψηλότατου επιπέδου, εννοείται, οι περιστάσεις ξεπερνούν τις δυνατότητες του υπουργείου Τουρισμού - πολιτική βούληση, σοβαρή στρατηγική διαχείρισης της κρίσης, άψογος συντονισμός όλων των εμπλεκόμενων και όλων των διαθέσιμων μηχανισμών, πολύ χρήμα, επιθετικές στοχευμένες κινήσεις και άμεσα αντανακλαστικά.

Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν και τι έχουμε από όλα αυτά.  

Αυτό που σίγουρα έχουμε μπροστά μας, είναι μία από τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες περιόδους για τον ελληνικό τουρισμό. Η οποία συμπίπτει απόλυτα, χρονικά, με την περίοδο κατά την οποία πραγματοποιείται ο κύριος όγκος κρατήσεων για την επικείμενη τουριστική περίοδο, στις περισσότερες των αγορών. Και φυσικά, με ορισμένες από τις πλέον σημαντικές και κομβικές εκθέσεις της νέας περιόδου.

Σε αυτό το κλίμα και υπό αυτές τις συνθήκες, για παράδειγμα, ο τουρισμός μας θα εκπροσωπηθεί και θα επιχειρήσει να σταθεί στο Βερολίνο, σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, στις 9 Μαρτίου. Τρεις μέρες μετά τον όρο περί μη κλεισίματος των συνόρων, που εμείς ζητήσαμε από την Ε.Ε. και δύο μέρες μετά την Σύνοδο Κορυφής που θα έχει ως αντικείμενο το προσφυγικό και στην οποία θα συμμετέχει και η Τουρκία.

Τι θα αντιμετωπίσουμε; Κόλαση ή εκτόνωση; Και τι σχέδιο έχουμε για κάθε περίπτωση;

Η οποία Τουρκία, παρεμπιπτόντως, όπως θα έχετε διαβάσει αυτές τις μέρες παραπλεύρως , μέσα σε λίγες εβδομάδες, επεξεργάστηκε και εφαρμόζει ένα ευέλικτο και στοχευμένο σχέδιο, κυρίως για την πλήρη στήριξη της επιχειρηματικότητας του Τουρισμού της, με 87 εκατ. δολάρια. Προσέξτε: της επιχειρηματικότητας του τουρισμού της (μην επιχειρήσετε συγκρίσεις, θα είναι βαριά η απογοήτευση...).

Επιστρέφουμε στο δια ταύτα: Θα κάνουν κάτι όσοι πρέπει να κάνουν, ή θα μείνουμε πάλι στον «αυτόματο» και «ό,τι μας φέρει η θάλασσα» (όπως λένε και οι νησιώτες μας);