Οταν πριν 3 χρόνια, είχε παρουσιασθεί το βιβλίο τα «Καφενεία της Ελλαδας» το κύριο ερώτημα που μου ετίθετο πιεστικά ήταν, το ποιο θα μπορούσε να είναι το μέλλον των ελληνικών καφενείων, μετά την διαπίστωση οτι τα περισσότερα τους ήταν σε κατάσταση κατάρρευσης. Οι απαντήσεις μου ήταν γενικές και αποσπασματικές. Μίλαγα για την ομορφιά τους, για την αισθητική τους, την ιστορικότητά τους όπως ήταν αποτυπωμένη στο χώρο, για έναν κόσμο με αξίες που χάνεται, για μιά γαστρονομία του “ποδιού” και του ούζου, για την αντρική συλλογικότητα και αντρική συνήθεια.
Τρία χρόνια μετά το καφενείο γίνεται όχημα ανάπτυξης...
Διαβάστε τη συνέχεια στο greekgastronomyguide.gr