“Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες στα θερινά τα σινεμά
Νύχτες που περνούν, που δε θα ξαναρθούν
μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά”
Δεν θα μπορούσε να περιγραφεί καλύτερα η μαγεία των θερινών σινεμά της Αθήνας από τους στίχους του τραγουδιού του Λουκιανού Κηλαηδόνη.
Πράγματι, οι θερινοί κινηματογράφοι, με την ομορφιά και τη δροσιά τους, είναι μικρές οάσεις στη στριμωγμένη μεγαλούπολη και αποτελούν μια μοναδική καλοκαιρινή απόλαυση και μια ολοκληρωμένη έξοδο που ξεπερνά την κινηματογραφική εμπειρία.
Κάθε γειτονιά έχει τον κόσμο των σινεφίλ της και τα σινεμά της, είτε πρόκειται για τη φοιτητική, επαναστατική γειτονιά των Εξαρχείων, είτε την τέως sic γειτονιά του Κολωνακίου, είτε για την τουριστική Πλάκα.
Σκαρφαλωμένοι σε ταράτσες, όπως το Cine Paris στην Πλάκα, ή σε πεζόδρομους όπως το Σινέ Θησείον στην Αποστόλου Παύλου με θέα στη φωτισμένη Ακρόπολη που σου κόβει την ανάσα, μέσα σε δροσερούς κήπους ή άλση όπως το Cine Αίγλη στο Ζάππειο και το Σινέ Δεξαμενή στο Κολωνάκι, καταφέρνουν – ευτυχώς – να επιβιώνουν μέσα στο δάσος των πολυκατοικιών, όπου παράλληλα με την πλοκή του έργου ξετυλίγονται και σκηνές από την καθημερινότητα των ανθρώπων των πέριξ διαμερισμάτων…
Διαβάστε τη συνέχεια στο greekgastronomyguide.gr