Μετά την επίτευξη συμφωνίας, μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων, η γερμανική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση ανακοίνωσε το «πακέτο» σωτηρίας της Lufthansa, εθνικού αερομεταφορέα της χώρας και ενός από τους κολοσσούς της παγκόσμιας αεροπορικής βιομηχανίας, η οποία έχει πληγεί βαριά από τις επιπτώσεις της πανδημίας στις αερομεταφορές.
Συγκεκριμένα, μέσω αφανούς συμμετοχής του Δημοσίου (ύψους έως και 5,7 δισ. ευρώ), κρατικών εγγυήσεων δανειοδότησης (ύψους έως και 3 δισ. ευρώ) και άμεσης συμμετοχής στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας, ύψους 300 εκατ. ευρώ ή 20% της μετοχικής σύνθεσης, η γερμανική Κυβέρνηση διαθέτει συνολικά έως και 9 δισ. ευρώ για τη διάσωση της Lufthansa και των 140.000 περίπου θέσεων εργασίας της εταιρείας, ανά τον κόσμο.
Σύμφωνα με ανακοινώσεις της Κυβέρνησης, προϋπόθεση για την κρατική οικονομική ενίσχυση είναι:
-η σταδιακή ανανέωση του στόλου της, με αεροσκάφη χαμηλότερων εκπομπών CO2 και μικρότερης όχλησης και, γενικώς, η επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων της ίδιας της εταιρείας
-η μείωση των μισθών των ανώτατων στελεχών κατά 1/5 και η μη καταβολή μερισμάτων ή bonus
-η διασφάλιση εκ μέρους της εταιρείας ότι κρατικά χρήματα από το «πακέτο» σωτηρίας δεν θα «διαρρεύσουν» προς επονομαζόμενους φορολογικούς «παραδείσους».
Ο ορίζοντας αποδέσμευσης του Κράτους από την εταιρική συμμετοχή στη Lufthansa θα εξαρτηθεί από την πορεία των οικονομικών της εταιρείας, δίχως ωστόσο να ξεπεραστεί το μέγιστο χρονικό όριο των 6 ετών, για παρόμοιες κρατικές παρεμβάσεις, που έχει τεθεί από την Ευρ. Επιτροπή. Στόχος της γερμανικής Κυβέρνησης είναι το Δημόσιο να αποκομίσει, τελικώς, έστω και ένα μικρό κέρδος από τη συγκεκριμένη διάσωση.
Τα βασικά σημεία κριτικής, έναντι του συγκεκριμένου «πακέτου» διάσωσης, επικεντρώνονται κυρίως στο ύψος των οικονομικών παρεμβάσεων. Σύμφωνα με τους επικριτές, περί τα 9 δισ. Ευρώ δημοσίου χρήματος «διακινδυνεύονται» για μία εταιρεία συνολικής χρηματιστηριακής αξίας 4 δισ. ευρώ περίπου, δίχως μάλιστα ο Κράτος να αποκτά δικαίωμα ψήφου ή βέτο στις σημαντικές εταιρικές αποφάσεις, για το οποίο θα απαιτείτο ποσοστό μετοχικής συμμετοχής τουλάχιστον 25%. Σε κάθε περίπτωση, ο ομοσπονδιακός Υπουργός Οικονομίας κ. P. Altmaier υπερασπίστηκε τις αποφάσεις της Κυβέρνησης, δηλώνοντας ότι, σύμφωνα με τις προβλέψεις του «πακέτου» διάσωσης, το επιχειρηματικό ρίσκο παραμένει στην πλευρά της Lufthansa και όχι του Δημοσίου, όπως επίσης και ότι το Κράτος «δεν είναι καλός επιχειρηματίας».
Σύμφωνα με το Κοινοτικό Δίκαιο, προκειμένου να τεθεί σε ισχύ, το κρατικό «πακέτο» διάσωσης του γερμανικού εθνικού αερομεταφορέα, πρέπει προηγουμένως να εγκριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Ωστόσο, όπως διαφαίνεται, η Επιτροπή θέτει αυστηρούς όρους, όπως η αφαίρεση δικαιωμάτων (slots) απο-προσγείωσης από την εταιρεία, στους νευραλγικούς κόμβους των αεροδρομίων Φραγκφούρτης και Μονάχου, που αποτελούν βασική πηγή εσόδων της. Σύμφωνα με το σκεπτικό της Επιτροπής, η Lufthansa απολαμβάνει σχεδόν μονοπωλιακή θέση στους κύριους εγχώριους αεροπορικούς κόμβους, έναντι των μεγάλων ευρωπαϊκών ανταγωνιστών της, όπως η Air France ή η British Airways επί παραδείγματι, οι οποίοι δεν απολαμβάνουν αντίστοιχων δικαιωμάτων στα μεγάλα εγχώρια αεροδρόμια των χωρών τους. Οι παρεμβάσεις της στοχεύουν, ως εκ τούτου, στην αποτροπή νόθευσης του ανταγωνισμού σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μέσω κρατικής χρηματοδότησης εταιρειών των Κ-Μ.
Η Καγκελάριος Merkel αντιτάχθηκε ήδη, δημοσίως, στα σχέδια και τους όρους που θέτει της Ευρ. Επιτροπής για την αποδοχή του «πακέτου» διάσωσης και προανήγγειλε «σκληρή μάχη» σε επίπεδο Ευρωπαϊκών Οργάνων, προκειμένου το σχέδιο της Κυβέρνησής της να λάβει την τελική έγκριση της Κομισιόν.