Αν και τα τελευταία 15 χρόνια, τα θύματα από τρομοκρατικές δράσεις σε διάφορες περιοχές του πλανήτη έχουν πενταπλασιασθεί σε σχέση με το 2000, οι επιπτώσεις στην τουριστική και ταξιδιωτική βιομηχανία παγκοσμίως ήταν πάντα βραχυχρόνιες.
Η ανθεκτικότητα των ταξιδιών απέναντι στην τρομοκρατία αποδίδεται στη βαθειά συναίσθηση του σύγχρονου ανθρώπου ότι το ταξίδι είναι συνώνυμο του πολιτισμού, γι αυτό η μόνη απάντηση στα τρομοκρατικά συμβάντα είναι να συνεχίσουμε να ταξιδεύουμε. Άλλωστε, δυστυχήματα που στοιχίζουν την ανθρώπινη ζωή συμβαίνουν καθημερινά σε όλο τον κόσμο και είναι πολλαπλάσια από τα θύματα της τρομοκρατίας.
Η Wall Street Journal ανέφερε το 2010 ότι η πιθανότητα για τους Δυτικούς να σκοτωθούν από μια τρομοκρατική ενέργεια ήταν περίπου μία στα τρία εκατομμύρια κάθε χρόνο, το ίδιο με τις πιθανότητες ενός Αμερικανού να σκοτωθεί από έναν ανεμοστρόβιλο...
Η δεξαμενή σκέψης Global Research, εξάλλου, διαπίστωσε το 2011 ότι οι πολίτες των ΗΠΑ έχουν εννέα φορές περισσότερες πιθανότητες να σκοτωθούν από έναν αστυνομικό παρά από έναν τρομοκράτη...
Με αυτήν την αντίληψη, οι προορισμοί στους οποίους συνέβησαν τρομοκρατικές πράξεις, είχαν ακυρώσεις μόνο στο πρώτο στάδιο, λόγω του πανικού και του φόβου.
Ακόμη και το σοκ από τις επιθέσεις στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης την 11η Σεπτεμβρίου 2001 “γονάτισε” την ξενοδοχειακή βιομηχανία της πόλης για κάποιους μήνες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την εποχή εκείνη υπήρχε και οικονομική ύφεση που επιδείνωσε την κατάσταση. Οι πληρότητες στα ξενοδοχεία της Ν.Υόρκης άρχισαν να επανέρχονται μετά από περίπου ένα χρόνο και μετά από 34 μήνες ξεπεράστηκαν τα επίπεδα της 11ης Σεπτεμβρίου.
Τα ξενοδοχεία της Μαδρίτης χρειάστηκαν 12 μήνες για να ανακάμψουν από τις βομβιστικές επιθέσεις στο Λονδίνο του 2003 και 9 μήνες από τις επιθέσεις τον Ιούλιο του 2005. Η βομβιστική επίθεση στον Μαραθώνιο της Βοστώνης πέρασε σχεδόν απαρατήρητη στις πληρότητες των ξενοδοχείων, όπως συνέβη και στο Παρίσι στην προηγούμενη επίθεση στο Charlie Hebdo.
Καθοριστικό ρόλο για τη διαχείριση τρομοκρατικών επιθέσεων σε ένα προορισμό παίζει η άμεση, δυναμική, αντίδραση σε τέτοια συμβάντα, κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει τώρα στο Παρίσι και περνά το μήνυμα της αποκατάστασης της ασφάλειας για τους πολίτες και τους επισκέπτες της πόλης.
Η ίδια γρήγορη και αποτελεσματική απάντηση δόθηκε και στο Λονδίνο το 2005 μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο μετρό, γι αυτό και οι επιπτώσεις στην τουριστική βιομηχανία ήταν μικρές.
Επίσης, επειδή η διεθνής ζήτηση είναι ευαίσθητη όταν αιωρείται μια απειλή, κυβερνήσεις και επιχειρήσεις, μόλις ομαλοποιηθεί η κατάσταση, επιδίδονται σε μέτρα και δράσεις για την αναθέρμανση του τουριστικού τομέα, με έμφαση στην προσέλκυση των τουριστών, αλλάζοντας την αντίληψη για τον προορισμό, μέσω εύστοχων εκστρατειών επικοινωνίας. Η συναίσθηση αυτού, που αναφέραμε αρχικά ότι ο παγκόσμιος πολίτης θεωρεί τη συνέχιση των ταξιδιών ως πράξη πολιτισμού απέναντι στην τρομοκρατία, βοηθά στο να “περάσουν” τα μηνύματα των προορισμών, που ήταν θύματα της τρομοκρατίας, στο ευρύ κοινό, το οποίο εν τέλει ανταποκρίνεται.
Θα συμβεί το ίδιο και τώρα με την επίθεση στο Παρίσι; Σίγουρα οι τωρινές επιθέσεις, λόγω και των μεγάλων προσφυγικών ροών από τη Συρία, διαμορφώνουν την αίσθηση ότι συνολικά η ασφάλεια στην Ευρώπη βρίσκεται υπό απειλή. Γι αυτό, εκτιμούμε ότι η ενίσχυση των ελέγχων στα σύνορα, ενδεχομένως με αστυνομική και στρατιωτική παρουσία, θα διατηρηθεί για χρόνια, κάτι, όμως, που δεν είναι απαραίτητα κακό για τον ταξιδιώτη...
Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών του κόσμου είναι βέβαιο ότι δεν θα υποκύψει στο φόβο, που επιδιώκει η τρομοκρατία. Εξάλλου, οι άνθρωποι έχουν “κοντή” μνήμη και γρήγορα ξεχνούν....