Ένας από τους λόγους που ανέκαμψε γρήγορα ο τουρισμός στη χώρα μας και μάλιστα εν μέσω πανδημίας, ήταν η ασφάλεια που ένιωσαν οι τουρίστες, με την αποτελεσματική εφαρμογή των πρωτοκόλλων στο σύνολο των τουριστικών και άλλων συνδεδεμένων επιχειρήσεων. Πρωτόκολλα σημαντικά, που έφτασαν και στην Ευρώπη, προβάλλοντας την αποτελεσματικότητα της χώρας στην πράξη και όχι στα λόγια.
Η ασφάλεια αυτή, δεν ήταν δεδομένη και φυσικά δεν στηρίχθηκε σε επικοινωνιακά τρικ, αλλά προέκυψε μέσα από συγκεκριμένες ενέργειες και δράσεις, γρήγορες και μελετημένες κινήσεις, με την ουσιαστική συμβολή όλων των αρμόδιων του ιδιωτικού χώρου, που συμπαρέσυραν, ευτυχώς με επιτυχία, και τους ιθύνοντες του δημοσίου.
Ό,τι χάνεται, δεν επιστρέφει-και οι άνθρωποι του τουρισμού το γνωρίζουν καλά αυτό. Ευτυχώς, το προηγούμενο στοίχημα κερδήθηκε.
Σήμερα, τίθεται ένα νέο στοίχημα, ακόμη πιο επιτακτικό: Το αίσθημα της ασφάλειας, να υπάρχει στον μέσο τουρίστα και την επόμενη μέρα, σε πολλά επίπεδα και δικαιολογημένα, όχι επιφανειακά και σίγουρα όχι επικοινωνιακά. Γιατί η ασφάλεια, είναι το παν.
Για παράδειγμα, η στελέχωση των νοσοκομειακών δομών, η ουσιαστική αστυνόμευση των περιοχών και η σοβαρή ασφάλεια, σε όλο το φάσμα των μεταφορών, είναι κάποια από τα βασικότερα στοιχεία που θα πρέπει να διασφαλιστούν με κάθε τρόπο, ώστε η χώρα να επιβεβαιώσει και να τιμήσει τους πολλούς καλούς της τίτλους, όπως είναι ο τίτλος του 5ου κορυφαίου τουριστικού brand στον κόσμο.
Και πάλι, όλα αυτά απαιτούν δράση, ενέργειες και συνέργειες και όχι επικοινωνία. Γιατί έχουμε αποδείξει ότι, ως λαός, στην επικοινωνία είμαστε πρώτοι. Η ικανότητα αυτή, ρέει στο DNA μας, ως διδαχή τουλάχιστον, από την εποχή του πολυμήχανου Οδυσσέα, ο οποίος για να επιβιώσει, γινόταν πολλές φορές απόλυτα επικοινωνιακός, όμως μόνο απέναντι στους εχθρούς του, όχι στους δικούς του ανθρώπους. Με τα χρόνια, περάσαμε σε μονάδες ή ομάδες ανθρώπων που, σε πολλές περιπτώσεις, λειτουργούσαν ως ταχυδακτυλουργοί, βγάζοντας την ελπίδα σαν λαγό από το καπέλο και δίνοντας, στους δικούς τους ανθρώπους, εγγυήσεις εξ’ αρχής καταδικασμένες. Ωστόσο σήμερα, ακόμη και τα μικρά παιδιά ξέρουν ότι το καπέλο έχει διπλό πάτο ή ότι ο λαγός είναι ψεύτικος. Οι ζωές των ανθρώπων όμως, δεν είναι παιχνίδι, και αυτό κάποτε θα πρέπει να γίνει σαφές σε λειτουργικό επίπεδο.
‘Όπως και οι πολίτες αυτής της χώρας, «δικοί μας άνθρωποι» είναι και οι τουρίστες, οι οποίοι δεν πρέπει μόνο να αισθάνονται ασφαλείς, αλλά και να είναι ασφαλείς. Στην ώρα των λύσεων, δεν χωρούν άλλες επικοινωνιακές φιέστες για παράδειγμα ενόψει ανοίγματος της σεζόν αλλά πράξεις. Και αυτό σημαίνει συντονισμός των ενεργειών όλων των εμπλεκόμενων φορέων. Ας γίνει λοιπόν μία σύσκεψη, σε ανώτατο επίπεδο στο Μαξίμου, με όλα τα συναρμόδια υπουργεία, ώστε ο κάθε φορέας να αναλάβει τις ευθύνες του ενόψει της νέας τουριστικής περιόδου.
‘Όπως και οι πολίτες αυτής της χώρας, οι τουρίστες δεν είναι ανίδεοι για το τι συμβαίνει σε κάθε τόπο, καθώς εδώ και χρόνια έχουν άπειρες επιλογές και τη δυνατότητα να ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο, γεγονός που τους επιτρέπει να βιώνουν τις καλές ή κακές υποδομές, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους όταν κάτι απλά δεν τους κάνει. Όμως, όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Κι αν δεν διορθωθούν τα πράγματα, εκτός φάσματος λόγου, η ράβδος του τουρίστα θα πονέσει πολύ.