Για ένα μετρό που κάποτε είχε συμπεριληφθεί στα 10 καλύτερα του κόσμου, σύμφωνα με τον αμερικανικό ταξιδιωτικό οδηγό Frommer’s, δεν τα πάμε και πολύ καλά.
Όντως, η καθαριότητα, τα αρχαιολογικά ευρήματα και τα δημιουργήματα σύγχρονης τέχνης, είναι στα συν της κορωνίδας των μέσων μαζικής μεταφοράς της Αθήνας. Τι γίνεται όμως με την πρακτική πλευρά, η οποία, κακά τα ψέματα, είναι αυτή που ενδιαφέρει περισσότερο τους κατοίκους και τους ταξιδιώτες;
Κύριο πρόβλημα όλων εδώ και χρόνια, είναι ο συνωστισμός. Ο συνωστισμός, ευνοεί πολλές αρνητικές καταστάσεις, μετατρέποντας το μετρό σε «παιδική χαρά» για τους πορτοφολάδες και άλλους παραβάτες, προκαλώντας μικροατυχήματα αλλά και δημιουργώντας πρόσφορο έδαφος για την ευκολότερη μετάδοση των ιών.
Όμως, ο συνωστισμός δεν προκύπτει από μόνος του. Δημιουργείται από την αδιανόητη συχνότητα των δρομολογίων, τα οποία κάθε καλοκαίρι και μέχρι και τον Σεπτέμβριο, επιμένουν να γίνονται λιγότερα, αντί περισσότερα.
Αναρωτιέται κανείς, πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν οι αρμόδιοι ότι το καλοκαίρι στο μετρό, γίνεται χαμός. ‘Άραγε, έχει κατέβει κανείς τους στο Σύνταγμα, για παράδειγμα, να πάρει το μετρό για οπουδήποτε; Τώρα που θα περιμένει μέσα στον καύσωνα ακόμη και 15’ για έναν συρμό, αποκλείεται να το κάνει. ‘
Όμως δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθεί, τη στιγμή που υπάρχουν στοιχεία, αριθμοί, στατιστικά και δεδομένα-μάλιστα σήμερα, που όλοι περηφανεύονται για την ραγδαία αύξηση του τουρισμού της Αθήνας. ‘Ίσως τελικά η πολιτεία να σκέφτεται, εξαιρετικά, η Αθήνα έχει πολλούς τουρίστες, ας μειώσουμε κι άλλο τα δρομολόγια του μετρό, να τους ταλαιπωρήσουμε λίγο ακόμη όλους, αυτούς και τους κατοίκους μαζί.
Μετά από τόσα χρόνια ρεπορτάζ, τα οποία χτυπούν σε τοίχο, δεν εξηγείται διαφορετικά. ‘Έτσι θα σκέφτονται. ‘Όμως, για δούμε τι σκέφτονται οι τουρίστες για την πρακτική πλευρά του μετρό της Αθήνας, σύμφωνα με τις αναρτήσεις τους στο Tripadvisor:
Κατ’ αρχήν, το μετρό της Αθήνας έχει 2 στα 5 αστέρια-κι αυτά τα 2, αφορούν μόνο στις αρχαιότητες. Κατά τα άλλα, οι τουρίστες αναφέρουν ότι, το πανδαιμόνιο στο μετρό, οδήγησε σε απώλεια των χρημάτων και των καρτών τους, σε φόβο για τη χρήση βαγονιών με τόσο κόσμο αλλά και στην αρνητική εντύπωση που τους έκανε όλο αυτό, τη στιγμή μάλιστα που η πόλη βασίζεται στον τουρισμό, όπως λένε.
Επίσης, η ιδέα και μόνο ότι θα μπουν σε ένα συρμό κολλημένοι σαν σαρδέλες, τους κατέστρεψε τη θετική διάθεση με την οποία ξεκίνησαν τις διακοπές τους.
‘Όλοι πάντως συνηγορούν στο ότι οι εμπειρίες τους στο μετρό, ήταν αρνητικές λόγω του συνωστισμού. Για μία πόλη που επιδιώκει τη δημιουργία όμορφων εμπειριών για τους επισκέπτες της, δεν νοείται να τους ρίχνει στην ταλαιπωρία και στον φόβο, μέσω της πιο αυτονόητης υποδομής.
Από την άλλη πλευρά, οι κάτοικοι της πόλης φαίνεται να έχουν συνηθίσει να τους ταλαιπωρούν οι υποδομές της. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αντιδρούν ή δεν θα αντιδράσουν εντονότερα κάποια στιγμή στο μέλλον, ακόμη και σε μία χώρα που δυστυχώς τους έχει γαλουχήσει με το «δεν βαριέσαι».