Σε άρθρο του υπουργού Τουρισμού Χ. Θεοχάρη που δημοσιοποιήθηκε στο Blog της Μarketing Greece αναφέρει μεταξύ άλλων ότι οι συνέργειες με τον ιδιωτικό τομέα είναι κάτι σύμφυτο με τις επιδιώξεις του υπουργείου Τουρισμού.
Το άρθρο του υπουργού Τουρισμού έχει ως εξής:
«Η ανάπτυξη είναι πλέον μια καθημερινή συνθήκη για την Ελλάδα, αλλά και μια ευοίωνη προοπτική. Σε κάθε περίπτωση, η ανάπτυξη έχει πάψει να είναι κάτι ανάμεσα σε ευσεβή πόθο και αιωνίως φευγαλέο δείκτη. Φυσικά, είμαστε ακόμη στην αρχή όμως είναι εξαιρετικά αισιόδοξα τα μηνύματα τα οποία λαμβάνει η κυβέρνησή μας, σχεδόν από όλες τις πλευρές. Και δεν μπορεί παρά να εκληφθεί σαν έπαινος για την πορεία που έχει χαράξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης η αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης.
Σε αυτό το ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός θα προσέθετα από τη δική μου, εξειδικευμένη σκοπιά ως υπουργού Τουρισμού, την ενθουσιώδη ανταπόκριση εκ μέρους των επενδυτών. Αυτό διαπίστωσα στην περιοδεία που έκανα πρόσφατα σε χώρες-αγορές με μεγάλες δυνατότητες επωφελούς για την Ελλάδα συνεργασίας όπως, λ.χ. η Ινδία.
Εάν η ανάπτυξη είναι η κατεύθυνση, ο δρόμος για τον ελληνικό Τουρισμό είναι η στενή συνεργασία με ιδιωτικούς φορείς. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι η αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος και η βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς του βασίζεται ακριβώς στο πόσο ελκυστική μπορούμε να κάνουμε την Ελλάδα στην ελεύθερη αγορά. Και εννοώ την παγκόσμια αγορά.
Επίσης, πιστεύω ακράδαντα ότι οι συνέργειες με τον ιδιωτικό τομέα είναι κάτι σύμφυτο με τις επιδιώξεις του υπουργείου Τουρισμού. Αναφέρω τις προσπάθειες που κάνουμε, από κοινού με την ιδιωτική πρωτοβουλία, για να επιταχύνουμε δύο κρίσιμης σημασίας διαδικασίες: Η πρώτη είναι η προστασία του περιβάλλοντος και η πρόσδεση της Ελλάδας στο τρένο της αειφόρου, της βιώσιμης και «πράσινης» ανάπτυξης. Η δεύτερη είναι η καλύτερη αξιοποίηση του ρόλου της Ελλάδας ως «κλειδοκράτορα» της κρουαζιέρας στη Μεσόγειο.
Σε ό,τι αφορά στο πρώτο, τον τομέα της οικολογίας σε σχέση με τον τουρισμό, προχωρούμε στην απο-πλαστικοποίηση της Σαντορίνης. Μαζί με τα σούπερ-μάρκετ Lidl υλοποιούμε ένα διττό πλάνο: Την προστασία του περιβάλλοντος της Σαντορίνης και ταυτόχρονα την προβολή του νησιού, σαν ζώνης ελεύθερης από πλαστικά απορρίμματα. Αντίστοιχες ενέργειες θα κάνουμε σταδιακά σε όλες τις Κυκλάδες και εν τέλει σε όλα τα αγαιοπελαγίτικα νησιά. Και τα Lidl δεν είναι απλώς ένας χορηγός, αλλά άμεσος και ουσιαστικός συνεργάτης μας. Πιστεύω, δε, ότι μόλις η σχετική καμπάνια για την plastic-free Σαντορίνη θα αναπτυχθεί πλήρως, το παράδειγμα των Lidl θα θελήσουν να ακολουθήσουν κι άλλες εταιρείες.
Το δεύτερο παράδειγμα συνεργασίας του υπουργείου Τουρισμού με ιδιώτες, είναι το home-porting. Πέρα από ευνόητο, είναι και τεκμηριωμένο βάσει στατιστικών δεδομένων ότι είναι 4 φορές περισσότερα τα χρήματα που κάθε επιβάτης δαπανά στο λιμάνι από το οποίο αναχωρεί για την κρουαζιέρα του. Η σύγκριση γίνεται με την αντίστοιχη δαπάνη στα λιμάνια από τα οποία απλώς διέρχονται οι επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων. Έτσι, λοιπόν, από τις 19 Απριλίου του 2020, ένα υπέροχο σύγχρονο κρουαζιερόπλοιο, το Norwegian Spirit θα χρησιμοποιεί τον Πειραιά ως homeport, δηλαδή λιμάνι αναχώρησης. Ως τις 15 Νοεμβρίου είναι προγραμματισμένες 31 κρουαζιέρες με το Norwegian Spirit, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά αλλά και που, κατά τη γνώμη μου, θα έχει πολλαπλό και μεγάλο αντίκτυπο στην προβολή του Πειραιά και της Ελλάδας γενικότερα. Χειροπιαστά οικονομικά οφέλη και προώθηση της χώρας με μία στρατηγική κίνηση -δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο παράδειγμα συνεργασίας δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, ειδικά στον τομέα του τουρισμού.
Εμείς, στο υπουργείο Τουρισμού ως κατεξοχήν αρμόδιοι, απευθύνουμε κάλεσμα «φιλοξενίας» σε οποιαδήποτε ιδέα ή πρόγραμμα ενεργειών που προέρχεται από ιδιωτικούς φορείς. Αρκεί αυτό που θέλουν να κάνουν να εντάσσεται στο πλαίσιο των επιδιώξεων που έχει θέσει η κυβέρνηση και, πάνω από όλα, να έχει υγιές και ηθικά θετικό αποτύπωμα. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι το ιδανικό παράδειγμα για το πώς πρέπει να συμπορεύεται η πολιτεία με μια ιδιωτική επιχείρηση, μάς το έχει δώσει ο αείμνηστος Βασίλης Κωνσταντακόπουλος. Πέρα από το τουριστικό συγκρότημα που μεταμόρφωσε μια παραμελημένη περιοχή της Πελοποννήσου σε προορισμό παγκόσμιου ενδιαφέροντος, ο καπετάν-Βασίλης φρόντιζε, «πονούσε», όπως θα λέγαμε σε απλά ελληνικά, κάθε δέντρο που μετακινούσε για να προχωρήσουν τα έργα. Ξέρω ότι όταν τα συνεργεία είχαν σηκώσει μια γέρικη ελιά από τον φυσικό της χώρο για να τη μεταφυτεύσουν, ο καπετάν-Βασίλης αγωνιούσε σαν να ήταν αυτό το δέντρο ένας δικός του άνθρωπος. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη ελιά δεν τα κατάφερε και ο καπετάν-Βασίλης στεναχωρήθηκε πολύ. Το γεγονός ότι χάρη στη δική του έγνοια είχαν μεταφυτευτεί με επιτυχία δεκάδες άλλα δέντρα και ότι το ξενοδοχειακό συγκρότημα των ονείρων του φτιαχνόταν σε πλήρη εναρμόνιση και σεβασμό προς το φυσικό περιβάλλον, δεν τον παρηγορούσε. Ο καπετάν-Βασίλης πένθησε εκείνη τη μία γέρικη ελιά που δεν άντεξε. Τέτοιους επιχειρηματίες θέλουμε για το σήμερα και το αύριο του Ελληνικού Τουρισμού.
Θέλουμε ανθρώπους που να νοιάζονται πραγματικά, που να νιώθουν την ανάγκη της δίκαιης τουριστικής ανάπτυξης σαν δικό τους ζήτημα, προσωπικό και οικογενειακό. Αυτό ζητούμε και αναζητούμε, κυρίως από τον ίδιο μας τον εαυτό. Για να πάμε μαζί, κράτος και ιδιώτες, την Ελλάδα μπροστά».