Ο Πρωθυπουργός της Ισπανίας, κ. Πέδρο Σάντσεθ, παρουσίασε, τα κύρια σημεία του Προγράμματος “Ισπανία 2050”.
Το κείμενο αποτελείται από περίπου 700 σελίδες, στις οποίες παρουσιάζονται οι στόχοι, που έχουν τεθεί να ολοκληρωθούν έως και το 2050, προκειμένου η χώρα να είναι από τις πιο ανεπτυγμένες της Ε.Ε., καθώς και οι πολιτικές για την επίτευξη αυτών.
Σημειώνεται ότι το τελικό πρόγραμμα δεν έχει ολοκληρωθεί, αφού ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κάλεσε όλους τους θεσμούς και τους πολίτες να συμμετάσχουν στον δημόσιο διάλογο προκειμένου να τροποποιηθεί και να περιέχει τις βέλτιστες πρακτικές.
Η δομή του «Ισπανία 2050»
Προκειμένου η χώρα να θεωρηθεί στο μέλλον μία από τις πιο ανεπτυγμένες στην Ε.Ε., οφείλει καταρχήν να αναγνωρίσει τα κυριότερα προβλήματα, τα οποία επιβραδύνουν την ανάπτυξη σε όλο το φάσμα, όπως λ.χ. σε τομείς της οικονομίας και κοινωνικής ισότητας. Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα αναγνωρίζονται εννέα κύρια προβλήματα στη σύγχρονη Ισπανία, η αντιμετώπιση των οποίων συνιστούν το πρώτο βήμα για τη συνέχιση της ανάπτυξης. Εντός αυτού, προτείνονται περισσότερες από 200 προτάσεις για την επίτευξη των στόχων και δημιουργείται ένα πλαίσιο 50 μετρήσιμων στόχων και αριθμητικών δεικτών, προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ποσοτική και ποιοτική παρακολούθηση και εκτίμηση της πορείας των κύριων αποτελεσμάτων κατά τη διάρκεια των ετών.
Η δομή του Προγράμματος διαιρείται σε τρία κύρια σημεία, την πορεία ανάπτυξης της Ισπανίας τις τελευταίες τέσσερεις δεκαετίες, τις κύριες προκλήσεις που καλείται να επιλύσει η χώρα και, τέλος, τα μέσα με τα οποία θα καταφέρει να επιλύσει τις προκλήσεις αυτές και να συνεχίσει να αναπτύσσεται.
Τα κυριότερα οικονομικά σημεία του προγράμματος
Αν και το μέλλον ενός κράτους συγκροτείται από το σύνολο των μερών αυτού και την πορεία όλων των φασμάτων όπως της πολιτικής σκηνής, της κοινωνίας κοκε., συχνά ο διαχωρισμός των επιμέρους κατηγοριών καθίσταται αδύνατος, καθώς το κάθε στοιχείο από μόνο του επηρεάζει και την πορεία των υπολοίπων. Αδιαμφισβήτητα, ιδιαίτερης σημασίας είναι η πορεία της οικονομίας, η οποία επηρεάζει την ευημερία των πολιτών. Για το λόγο αυτό, το πρόγραμμα που καταρτίζεται από την Ισπανία, δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα σε πολιτικές που αποσκοπούν στη συνεχή οικονομική ανάπτυξη των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών. Οι πολιτικές αυτές λαμβάνουν υπόψιν σύγχρονες προκλήσεις, όπως είναι η βιωσιμότητα, η ισότητα μεταξύ πολιτών αλλά και φύλων καθώς και η κοινωνική ευημερία.
Το πρώτο κεφάλαιο του προγράμματος κάνει αναφορά στην περιορισμένη παραγωγικότητα των ισπανικών επιχειρήσεων σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις. Συνεπώς, παρά τις υψηλές προδιαγραφές της χώρας, οι μισθοί διατηρούνται χαμηλοί, οι εργαζόμενοι εργάζονται περισσότερο από άλλες χώρες και η επιχειρηματική ανταγωνιστικότητα βρίσκεται σε χαμηλότερα από τα επιθυμητά επίπεδα. Για την αντιμετώπιση αυτών, προτείνεται μία σειρά έξι λύσεων και συγκεκριμένα:
1. Συνεχής εκπαίδευση των εργαζομένων και η βελτίωση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων των νέων.
2. Ενίσχυση της Έρευνας και Ανάπτυξης.
3. Εκμετάλλευση της ψηφιοποίησης και της περιβαλλοντικής μετάβασης για τον εκσυγχρονισμό των ισπανικών επιχειρήσεων και την αύξηση της παραγωγικότητάς τους.
4. Προώθηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
5. Μείωση στο ελάχιστο δυνατό των στρεβλώσεων που προέρχονται από τα εμπόδια της γραφειοκρατίας.
6. Αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.
Ιδιαίτερης οικονομικής σημασίας αποτελεί και το έβδομο κεφάλαιο του προγράμματος, το οποίο αναφέρεται στην αγορά εργασίας και, αναλυτικότερα, στην υψηλή ανεργία της Ισπανίας, το οποίο αποτελεί και ένα από τα σημαντικότερα μακροχρόνια προβλήματα της χώρας και το δημογραφικό της πρόβλημα. Συνοπτικά, η Ισπανία μαζί με την Ελλάδα αποτελούν τις χώρες με
την υψηλότερη ανεργία στην Ευρώπη, γεγονός το οποίο, αυτονόητα, δημιουργεί μία σειρά προβλημάτων στην κοινωνία και την οικονομία του συνόλου της χώρας. Στο πρόγραμμα γίνεται σαφής προσανατολισμός στη μείωση της ανεργίας του γυναικείου φύλου, των νέων, η οποία είναι εξαιρετικά υψηλή καθώς και την ανεργία των πολιτών άνω των 55 ετών. Παράλληλα, σημειώνεται η σπουδαιότητα της νόμιμης μετανάστευσης αφού η Ισπανία εδώ και χρόνια αυξάνει το εργατικό της δυναμικό, δεχόμενη μετανάστες από άλλες χώρες, κυρίως της Λατινικής Αμερικής και της Ευρώπης. Επιπλέον, η επιστροφή ατόμων με ιδιαίτερες δεξιότητες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ισπανία, εξαιτίας έλλειψης ευκαιριών, αποτελεί μία από τις προτεραιότητες.
Τέλος, στο συγκεκριμένο κεφάλαιο, γίνεται αναφορά και στις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσουν εργαζόμενοι, των οποίων η εργασία μπορεί να αντικατασταθεί, εξαιτίας της τεχνολογίας. Η τελευταία είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων το κράτος, όμως οφείλει να διασφαλίσει τα δικαιώματα των εργαζομένων, χωρίς να αποθαρρύνει την εφαρμογή τεχνολογίας από τις επιχειρήσεις.
Όπως προαναφέρθηκε, τα ανωτέρω δύο κεφάλαια συμβάλλουν, πέραν της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, στην γενικότερη ανάπτυξη αυτής σε άλλα φάσματα. Επί παραδείγματι, η μείωση της ανεργίας αποτελεί σταθμό για την μείωση της φτώχειας του πληθυσμού που αναφέρεται στο όγδοο κεφάλαιο. Επιπροσθέτως, τα υπόλοιπα κεφάλαια επικεντρώνονται σε πολιτικές για την ενίσχυση της εκπαίδευσης των πολιτών, τη μετάβαση σε μία βιωσιμότερη κοινωνία και παραγωγή κοκε.
Οι δώδεκα άξονες των λύσεων
Η κατανόηση των προβλημάτων διευκολύνει στη δημιουργία λύσεων, οι οποίες ξεπερνούν, στο σύνολό τους, τις 200. Ωστόσο, όλες μπορούν να συμπεριληφθούν εντός δώδεκα αξόνων:
− Συνεχιζόμενη επαγγελματική κατάρτιση.
− Ισχυρή στήριξη στην καινοτομία σε όλους τους τομείς -όχι μόνο στον τεχνολογικό- και τις θετικές επιστήμες.
− Εκσυγχρονισμός παραγωγής και επιχειρήσεων.
− Περιβαλλοντική μετάβαση σε ένα σύστημα παραγωγής πιο φιλικό προς το περιβάλλον.
− Επέκταση των ευκαιριών για τους νέους, ιδιαίτερα στην εκπαίδευση, την αγορά εργασίας και την εύρεση κατοικίας.
− Ισότητα των δύο φύλων.
− Ενίσχυση της νόμιμης μετανάστευσης και προσέλκυσης ατόμων με αυξημένες δεξιότητες.
− Ενδυνάμωση των δημοσίων υπηρεσιών και ιδιαίτερα της εκπαίδευσης, της υγείας και της προστασίας των πολιτών.
− Επανασχεδιασμός των κρατικών χρηματικών βοηθειών προς ένα μοντέλο, που θα προστατεύει τους πολίτες, με βάση τις ανάγκες τους και όχι αποκλειστικά σύμφωνα με το εργατικό τους ιστορικό.
− Μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος.
− Εκσυγχρονισμός της Δημόσιας Διοίκησης.
− Εξασφάλιση των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των μελλοντικών γενεών.