"Gelati”, "mare” και “sole” – τρία πράγματα που κάνουν τους Γερμανούς να παραληρούν για τις διακοπές τους στην Ιταλία. Εδώ και σχεδόν δύο αιώνες, οι Γερμανοί ερωτεύονται με πάθος την Ιταλία. Η πιο πρόσφατη εκδήλωση αυτών των συναισθημάτων είναι η σειρά του Netflix “Summertime”, η οποία ξεκίνησε την τρίτη και τελευταία σεζόν της τον Μάιο του 2023.
Μία καλοκαιρινή αγάπη που κρατά για πάντα
Το “Summertime” είναι ένα ενιαίο μανιφέστο του γερμανικού (τουριστικού) ονείρου της Ιταλίας, με σύγχρονες πινελιές και διασκεδαστική αφήγηση. Η υπόθεση διαδραματίζεται κατά την περίοδο του καλοκαιριού σε ένα τουριστικό θέρετρο στην Ιταλική Ριβιέρα: λαμπερές, ηλιόλουστες μέρες, θάλασσα που λαμπυρίζει, λιτά μπικίνι. Η πρωταγωνίστρια Summer (Coco Rebecca Edogamhe) έχει μαλλιά άφρο, κάνει σκέιτ και ακούει πάντα κλασικά ιταλικά τραγούδια: Μπρούνο Μαρτίνο, Μίνα, Τζίμυ Φοντάνα. Με αυτόν τον τρόπο, η σειρά απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες.
Ο περιπετειώδης Άλε (Ludovico Tersigni) είναι ένας Ιταλός που μοιάζει, κατά κάποιο τρόπο, με τον τύπο που κάθε έφηβη Γερμανίδα έχει φιλήσει - ή τουλάχιστον ερωτευτεί - στις διακοπές της στην Ιταλία. Αφηγούμενη την ιστορία μίας εφηβικής παρέας, η σειρά καταφέρνει να αποτυπώσει πειστικά το πρώτο στάδιο ωρίμανσης των νέων, όπως και τις δοκιμασίες που φέρνουν οι πρώτοι έρωτες. Και όλα αυτά μέσα στο αιώνιο καλοκαιρινό όνειρο των Γερμανών.
Η λατρεία για την Ιταλία έχει μακρά ιστορία
Το γεγονός ότι τέτοιου είδους σειρές έχουν τέτοια απήχηση στον 21ο αιώνα δεν οφείλεται μόνο στο ότι οι Γερμανοί προτιμούν την Ιταλία ως προορισμό διακοπών. Η τρέλα των Γερμανών με την Ιταλία έχει μακρά ιστορία. Ο Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε ήταν εκείνος που, εκπληρώνοντας ένα όνειρο ζωής, ταξίδεψε στην Ιταλία. Το ταξίδι του Γκαίτε διήρκεσε από το 1786 έως το 1788 και δημιούργησε τη λατρεία των Γερμανών για την Ιταλία. Εγκαταλείποντας τη Βαϊμάρη, ο ποιητής έζησε ινκόγκνιτο ως ζωγράφος με το όνομα Γιόχαν Φίλιπ Μέλερ, στη Βενετία, τη Ρώμη, τη Νάπολη και τη Σικελία, βιώνοντας και τις δικές του ερωτικές περιπέτειες εκεί. Ο έρωτας των Γερμανών με την Ιταλία, και ιδίως τη Βενετία, αναβίωσε μέσω των αστυνομικών λογοτεχνικών έργων. Τα βιβλία της Ντόνα Λεόν για τον Βενετσιάνο επιθεωρητή Γκουίντο Μπρουνέτι όχι μόνο έγιναν μπεστ σέλερ, αλλά γυρίστηκαν και σε τηλεοπτικές σειρές, με Γερμανούς ηθοποιούς.
Όσον αφορά εκείνους που δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με τη λογοτεχνία, αυτοί γνώρισαν την Ιταλία κατά τη δεκαετία του 1870 μέσω των καρτ-ποστάλ. Σήμερα, το Μουσείο Städel στη Φρανκφούρτη αφιερώνει μια ολόκληρη έκθεση στις πρώτες φωτογραφίες από την Ιταλία, οι οποίες, ακόμη και πριν από τις καρτ-ποστάλ, αποτελούσαν ένα πολύ δημοφιλές αναμνηστικό στα μέσα του 19ου αιώνα.
Όμως, όπως συμβαίνει με κάθε τρελό έρωτα, κάποια στιγμή ακολουθεί η σύγκρουση με την πραγματικότητα. Για τον Γκαίτε ήταν το δεύτερό του ταξίδι, για τους σημερινούς νέους ήταν η πανδημία του κορωνοϊού, ενώ οι κάπως παλιότεροι έχουν ζήσει επανειλημμένα την επιστροφή της ιταλικής Δεξιάς, με πιο πρόσφατη την εκλογή της Τζόρτζια Μελόνι.
Εκείνοι που είναι λιγότερο ερωτευμένοι με την Ιταλία, γνωρίζουν εδώ και καιρό τα προβλήματα της χώρας - και τις κοινωνικές αναταραχές που συνδέονται με αυτά, μέσα από πολλά βιβλία που έχουν γραφτεί για τη Μαφία ή για την ιταλική πολιτική χρέους των δεκαετιών του ’70 και του ’80.
Καθοριστική η έλευση των μεταναστών
Οι πολλοί Ιταλοί φιλοξενούμενοι εργάτες που ήρθαν στη Γερμανία έπαιξαν επίσης σημαντικό ρόλο, ενώ οι πιτσαρίες, τα παγωτατζίδικα και οι ιταλικές ταβέρνες προσελκύουν πολλούς πελάτες. Η συμφωνία με την Ιταλία για την υποδοχή Ιταλών μεταναστών ήταν η πρώτη που συνήψε η Γερμανία το 1955. Θα ακολουθούσαν κι άλλες, όπως με την Τυνησία, την Ισπανία, την Ελλάδα και την Τουρκία.
Αυτοί που μετανάστευσαν στη Γερμανία δεν ήταν μόνο εργάτες, αλλά και άνθρωποι. Και δεν αντιμετωπίστηκαν μονάχα με ευγένεια, όπως δείχνουν και πολλές ταινίες. Ακόμα και ο Τουρκογερμανός σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν, προτού γίνει διάσημος με το “Gegen die Wand”, είχε γυρίσει το “Solino”, μία ταινία γύρω από την ιστορία μετανάστευσης μιας ιταλικής οικογένειας.
Όπως και στις ώριμες ερωτικές σχέσεις, έτσι κι εδώ, η πραγματική ομορφιά και ο πλούτος μιας χώρας μπορούν να γίνουν εμφανείς μόνο μετά από πολλά χρόνια γνωριμίας. Έτσι, εάν, παρά τις σκιώδεις πτυχές, το δυνατό πάθος για την Ιταλία, αυτό που οι Γερμανοί αποκαλούν Italianità, παραμένει, τότε ο ενθουσιασμός των Γερμανών θα μπορούσε ίσως να παγιωθεί, τελικά, ως μία μεγάλη αγάπη.
Πηγή: DW