Ένα νέο πρόγραμμα ανακοίνωσε ότι θέτει σε πιλοτική λειτουργία η Thomas Cook στα ξενοδοχεία, με το οποίο οι επισκέπτες θα μπορούν να κάνουν κράτηση για τις ξαπλώστρες τους πριν την έναρξη των διακοπών.
Από τα τέλη του Φεβρουαρίου, οι πελάτες τριών ξενοδοχείων στα Κανάρια θα μπορούν να κάνουν κράτηση του προσωπικού τους χώρου δίπλα στην πισίνα για όλη τη διάρκεια των διακοπών τους.
Όπως αναφέρει ο Jeremy Smith* σε άρθρο του στη σελίδα της έκθεσης WTM του Λονδίνου, ο κανονισμός, η συζήτηση για τον οποίο υπάρχει στον τουρισμό τον τελευταίο περίπου ένα χρόνο, έχει διχάσει τους καταναλωτές, οι οποίοι αναρωτιούνται εάν η πληρωμένη τους ξαπλώστρα θα έχει καλύτερη τοποθεσία από μια «δωρεάν», και εάν άλλοι ταξιδιώτες χωρίς κράτηση θα μπορούν να μοιράζονται τον ίδιο σχεδόν χώρο σε διπλανές ξαπλώστρες.
Η κράτηση ξαπλώστρας θα κοστίζει 22 λίρες. Άλλοι αναρωτιούνται τι θα συμβαίνει εάν δεν υπάρχει διαθέσιμη ξαπλώστρα και εάν σε τέτοιες περιπτώσεις θα προσφέρεται μία για το απόγευμα σε μικρότερη αξία.
Άλλοι αναφέρουν ότι, για τις ανάγκες του προγράμματος διακοπών τους, θα ήθελαν να ανταλλάσσουν την αξία τεσσάρων ωρών στην ξαπλώστρα για την ενοικίαση αυτοκινήτου για περιηγήσεις στον προορισμό, ενώ κρίνεται αναγκαία και η δημιουργία εφαρμογής η οποία θα χρησιμοποιεί blockchain ώστε να δίνει τη δυνατότητα για αναδιανομή των ωρών σε αχρησιμοποίητες ξαπλώστρες (Airbed.com).
Οι διακοπές εμπορευματοποιούνται όλο και περισσότερο, γίνονται όλο και περισσότερο ένα εμπορικό προϊόν, την ώρα που ο κόσμος υποτίθεται ότι προσπαθεί να αφήσει αυτές τις αξίες στο παρελθόν. Τα πάντα πλέον θα έχουν μια τιμή και θα αποτιμώνται σε κάποια αξία. Κινδυνεύουμε να γίνουμε οι κυνικοί που ο Όσκαρ Ουάιλντ όρισε ως εκείνους που γνωρίζουν «την τιμή των πάντων και την αξία του τίποτα».
Ο κλάδος του αειφόρου/ υπεύθυνου τουρισμού δεν έχει καταφέρει να γίνει ανθεκτικός στην τάση αυτή. Όπως επισημαίνει ο κ. Smith, για πλήρως κατανοητούς λόγους, απαιτούμε από όσους αναφέρουν ότι οι επιχειρήσεις τους έχουν θετικό αντίκτυπο, να παρουσιάσουν τα δεδομένα αυτά με μετρήσιμα αποτελέσματα.
Η υπερβολική έμφαση στην αξία των δεδομένων ονομάζεται McNamara Fallacy, από τον Αμερικανό στρατηγό του στρατού στον πόλεμο του Βιετνάμ, ο οποίος επιδίωκε να αξιολογήσει την αποτυχία ή την επιτυχία μετρώντας τους νεκρούς. Έτσι, η σύνθετη τραγωδία του πολέμου υποβαθμίστηκε σε ένα μαθηματικό μοντέλο.
Όπως έγραψε ο κοινωνικός επιστήμονας Daniel Yankelovich το 1972: «Το πρώτο βήμα είναι να μετρήσουμε οτιδήποτε μπορεί εύκολα να μετρηθεί. Αυτό είναι εντάξει. Το δεύτερο βήμα είναι να αγνοήσουμε αυτό που δεν μπορεί εύκολα να μετρηθεί ή να του δώσουμε μια αυθαίρετη ποσοτική τιμή. Αυτό είναι τεχνητό και παραπλανητικό. Το τρίτο βήμα είναι να υποθέσουμε ότι αυτό που δεν μπορεί να μετρηθεί εύκολα δεν είναι πραγματικά σημαντικό. Αυτό είναι τύφλωση. Το τέταρτο βήμα είναι να πούμε ότι αυτό που δεν μπορεί να μετρηθεί εύκολα στην πραγματικότητα δεν υπάρχει. Αυτό είναι αυτοκτονία».
Οι διακοπές, ωστόσο, είναι κάτι περισσότερο από τον χώρο που δεσμεύεται σε μια ξαπλώστρα. Το τραγούδι των πουλιών δεν αξίζει περισσότερο ή λιγότερο από τα ηλιοβασιλέματα...
Αυτές είναι αποδράσεις από τη ρουτίνα, την καθημερινότητα και τις χρονοθυρίδες. Είναι ευκαιρίες να βγάλουμε τα ρολόγια μας και να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε στόχους και ποσοστώσεις. Είναι σπλαχνικές στιγμές επανασύνδεσης. Τι κι αν δεν υπάρχει διαθέσιμη ξαπλώστρα, θα κάνω κάτι άλλο, κάτι απρογραμμάτιστο, και ίσως να έχω την καλύτερη μέρα του ταξιδιού μου.
Αν θέλουμε να κάνουμε τον τουρισμό καλύτερο – που σε τελική ανάλυση υποτίθεται ότι ο καλύτερος τουρισμός είναι ο υπεύθυνος, βιώσιμος, μετασχηματιστικός τουρισμός - τότε οι απαντήσεις δεν θα βρεθούν σε ένα υπολογιστικό φύλλο. Ναι, πρέπει να κάνουμε τον τουρισμό ποσοτικά καλύτερο. Αλλά πρέπει επίσης να προστατεύσουμε εκείνες τις χαρές που δεν μπορούν να μετρηθούν.
*Ο Jeremy Smith είναι συγγραφέας, ομιλητής και σύμβουλος για τον βιώσιμο τουρισμό. Είναι συνιδρυτής της πρωτοβουλίας Tourism Declares a Climate Emergency για τη στήριξη των τουριστικών οργανισμών στην κήρυξη έκτακτης ανάγκης για το κλίμα αλλά και τη συνεργασία τους για τη μείωση των εκπομπών άνθρακα σύμφωνα με τους στόχους που βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα.