Π. Αντωνίου | Μη αναλογική και επαχθής η οριζόντια επιβολή του τέλους ανθεκτικότητας στα ξενοδοχεία- οι προτάσεις

Τις προτάσεις του για το φορολογικό νομοσχέδιο, που βρίσκεται υπό διαβούλευση, κατέθεσε ο πρώην πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Λέσβου Περικλής Αντωνίου. Ο κ. Αντωνίου εστιάζει βεβαίως στο «τέλος ανθεκτικότητας στη κλιματική κρίση», από 01.01.24, ανεξάρτητα τζίρου, αποκλειστικά και μόνο στα καταλύματα, υπογραμμίζοντας ότι είναι "άδικη, επιλεκτική, οριζόντια, μη αναλογική και επαχθής η επιβολή «τέλους ανθεκτικότητας στη κλιματική κρίση», από 01.01.24, ανεξάρτητα τζίρου, αποκλειστικά και μόνο στα καταλύματα".

Αναλυτικά η επιστολή του κ.Αντνωίου προς τους συναρμόδιους υπουργούς, που κοινοποιείται στον Πρωθυπουργό:

Αξιότιμοι κκ Υπουργοί,

Με αφορμή τη διαβούλευση για το φορολογικό νομοσχέδιο, για το υπ´οψη θέμα, θέτω υπ´όψη Σας τα παρακάτω:
   

1. Η προτεινόμενη να ισχύσει από 01.01.24, επιβολή «τέλους ανθεκτικότητας στη κλιματική αλλαγή», ανεξάρτητα τζίρου, αποκλειστικά και μόνο σε βάρος των καταλυμάτων, καθιστάμενη ιδιαίτερα επαχθής για τη ΜΙΚΡΗ ΞΕΝΟΔΟΧΙΑ, αφήνοντας αναίτια όλους τους άλλους Τομείς και Κλάδους της Οικονομίας «στο απυρόβλητο», λές και κανείς τους δεν έχει σχέση με τη κλιματική αλλαγή!, πλήττει την Ανταγωνιστικότητα και συνακόλουθα τη Βιωσιμότητα της!
 

2. Οριζόντια επιβάρυνση και όχι αναλογική, εξαρτώμενη αποκλειστικά και μόνο από τη κατηγορία/αστέρια του, κόντρα στην Αρχή της Αναλογικότητας.

3. Επαχθής, αφού η ποσοστιαία επιβάρυνση, (αλλά και σε απόλυτα μεγέθη) του εν λόγω τέλους, στη διακυκτέρευση, π.χ. 4στερου μικρού καταλύματος, προβληματικού Προορισμού, εκτός υψηλής τουριστικής περιόδου, ύψους π.χ. €50 και ενός άλλου δημοφιλούς Προορισμού, ύψους €500, είναι δεκαπλάσια, 14% και 0.14% αντίστοιχα, και το χειρότερο στα ακαθάριστα έσοδα του...!. 
Για μεγαλύττερα «ανοίγματα» στο ύψος των τιμών της διανυκτέρευσης, οι διαφορές καθίστανται ακόμα μεγαλύτερες, πλήττοντας άμεσα, οχι μόνο την Ανταγωνιστικότητα, αλλά ακόμα και τη Βιωσιμότητα της ΜΙΚΡΗΣ ΞΕΝΟΔΟΧΙΑΣ, ιδιαίτερα των μειονεκτικών ΠροορισμώνΠεριφερειών, όπως π.χ. είναι η Λέσβος/Περιφ.Βορ.Αιγαίου, επαπειλώντας τα με «λουκέτο», να αλλάξουν χέρια ή και αφελληνισμό τους.

4. Σε ότι αφορά το υπ´όψη τέλος και συσχετίζοντας τη φέρουσα ικανότητα του κάθε Προορισμού, ιδιαίτερα στην υψηλή, αν όχι και στη μέση, τουριστική περίοδο, με την αναγνωρισιμότητα/επισκεψιμότητα του (δηλαδή το πόσο δημοφιλής είναι και πόσους ξένους επισκέπτες δέχεται στη τουριστική περίοδο), μας οδηγεί στα εξής:

• Στην επιβολή του τέλους μόνο στους ξένους επισκέπτες και όχι και στους Έλληνες. Και τούτο, διότι μεταξύ άλλων, το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των Ελλήνων επισκεπτών είναι περιορισμένο, αφού οι μετακινήσεις τους γίνονται εντός της Χώρας, δεν είναι μαζικές σε ένα συγκεκριμένο Ελληνικό Προορισμό, διαχεόμενες σε όλους τους Προορισμούς της Χώρας, γνωρίζοντας και εκτιμώντας (οι Έλληνες) τα συγκριτικά πλεονεκτήματα και τους πλούσιους Φυσικούς και Πολιτιστικούς πόρους και αξίες της Πατρίδας μας, που όλες οι περιοχές της Ελλάδος διαθέτουν και τους οποίους χρόνια τώρα, (με τις εφαρμοζόμενες, κατά καιρούς, «στρατηγικές» του Ελληνικού Τουρισμού), δεν μπορέσαμε να τους «επικοινωνήσουμε» διεθνώς, συρρικνώνοντας την Ελλάδα μας σε λίγες δεκάδες—εκατοντάδες, αντί χιλιάδες, με πλούσιες εμπειρίες, Προορισμούς.
• Στη χαμηλή/χειμερινή περίοδο, πολύ χαμηλής επισκεψιμότητας για τα ετήσιας καταλύματα, ιδιαίτερα των εκτός κέντρου ή σχεδίου πόλεως, «προβληματικών» προορισμών, δεν έχει νόημα η επιβολή του, εκτός και αν είναι για καθαρά εισπρακτικούς λόγους, αλλά και πάλι οι όποιες εισπράξεις από το τέλος θα είναι ελάχιστες, τη «ζημιά» του όμως θα τη κάνει, μικρή η Ωφέλεια, μεγάλο το Κόστος!
• Στη Λέσβο η μέση διάρκεια της χειμερινής περιόδου, για το σύνολο των καταλυμάτων της, είναι περίπου 6μην (Οκτ-Μαρτ) και σε κάποιες τουριστικές της περιοχές μεγαλύτερη.

5. Πρέπει η Πολιτεία και όλοι μας να αντιληφθούμε και να λαμβάνεται αυτό σοβαρά υπ´όψη (και μέσα στα πλαίσια της ανάλυσης ΚΟΣΤΟΥΣ:ΩΦΕΛΕΙΑΣ), πριν από κάθε απόφαση θεσμοθέτησης νέων επιβαρύνσεων, υποχρεώσεων κλπ, οτι υπάρχουν «πολλών ταχυτήτων» Προορισμοί/Περιφέρειες και καταλύματα.

5.1. Προορισμοί/Περιφέρειες:

• Αναγνωρίσιμοι διεθνώς, τουριστικά αναπτυγμένοι και μη ή και μειονεκτικοί (Προσφυγόπληκτοι και συγχρόνως ακριτικοί, νησιωτικοί, χαμηλής, άν όχι αρνητικής, Αναγνωρισιμότητας), με Οικογενειακές/Μικρές Ξενοδ.μονάδες, (δίχως κάν λογιστήριο εντός της επιχείρησης τους), που επιβιώνουν με το «λίπος» της τουριστικής αιχμής και με τον ημερήσιο αριθμό των επισκέπτων τους, στη χειμερινή περίοδο, να υπολείπεται συχνά του αριθμού των εργαζομένων τους.
• Με ετήσιες τουριστικές εισπράξεις, διψήφιο ποσοστό και άλλες μονοψήφιο χαμηλό ποσοστό (οπως π.χ.~1% η Περιφ.Βορ.Αιγαίου)
• Με ετήσιες αφίξεις λίγων (μικρού μονοψήφιου αριθμού) δεκάδων χιλιάδων, άλλοι εκατοντάδων χιλιάδων ή και εκατομυρίων...

5.2. Καταλύματα:

• Ως προς το μέγεθος/δυναμικότητα/εύρος δραστηριοτήτων, (πέρα της διαμονής ή και της εστίασης). Μεγάλα, Πολυεθνικών επιχειρήσεων/Ομίλων, Μικρομεσαία, Μικρά, Πολύ Μικρά, Οικογενειακά
• Ως προς το ύψος της τιμής της διανυκτέρευσης, λίγες δεκάδες ευρώ, ή εκατοντάδες ή και χιλιάδες
•  Ως προς τη μέση ετήσια πληρότητα, μικρά ποσοστά, μικρότερα του 40-50% στις μη αναπτυγμένες Περιφέρειες, μέχρι και 100% , στις αναπτυγμένες.
  
  

6. Ενα τέτοιο «τέλος», θα πρέπει να καταβάλλεται από όλους τους Τομείς και Κλάδους της Οικονομίας ή να εισπράτεται στις Πύλες Εισόδου, να είναι εύλογο για όλους και όχι επαχθές για τους πολλούς (π.χ. για τη ΜΙΚΡΗ ΞΕΝΟΔΟΧΙΑ, ραχοκοκκαλιά της Ελληνικής Ξενοδοχίας και σε ποσοστό ~89% ), αναλογικό, όχι οριζόντιο, ανταποδοτικό, δίκαιο και με σεβασμό στη ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ Επιχείρησης/Προορισμού/Περιφέρειας, (να εισπράτεται όταν υπάρχουν οι προς τούτο προΰποθέσεις και δυνατότητες), συμβατό με την Αρχή της Αναλογικότητας και να συνοδεύεται, όπως άλλωστε ισχύει για κάθε Ρυθμιστική Απόφαση, πριν την εφαρμογή της, από ανάλυση ΚΟΣΤΟΥΣ:ΩΦΕΛΕΙΑΣ, για τις επιπτώσεις του στην Οικονομία, Ανταγωνιστικότητα, Βιωσιμότητα, Απασχόληση, Επενδύσεις, Ρευστότητα κλπ.

 Αξιότιμοι κκ Υπουργοί,

Προκειμένου να αμβλυνθεί η υπέρμετρη επιβάρυνση/υπερφορολόγηση του ήδη, (διπλάσια των άλλων Κλάδων), υπερφορολογημένου Ξενοδοχειακού Κλάδου, που ενδεχόμενα να πλήξει μη αναστρέψιμα την Ανταγωνιστικότητα, αν όχι και τη Βιωσιμότητα, των Μικρών μονάδων, κυρίως των μειονεκτικών Προορισμών, προτείνονται ενδεικτικά και στα πλαίσια της διαβούλευσης:

Ι1) Το «τέλος ανθεκτικότητας στη κλιματική κρίση» να μην καταβάλλεται από τους Έλληνες. Να μη καταβάλλεται στη διάρκεια της χειμερινής τουριστικής περιόδου. Να συμμετέχουν αναλογικά όλοι οι Τομείς και Κλάδοι της Οικονομίας.

Ι2) Αν δεν είναι (...«πρακτικά») εφικτή η συμμετοχή όλων των Τομέων και Κλάδων και προκειμένου να μην επιβαρύνεται επιλεκτικά και άδικα μόνο ο Ξενοδοχειακός Κλάδος, μπορεί η είσπραξη του να γίνεται στις Πύλες Εισόδου της Χώρας.

ΙΙ) Αν πάλι η Πολιτεία επιμένει στη συμμετοχή μόνο των Ξενιδοχείακών επιχειρήσεων (και όχι π.χ. και των Αεροπορικών, Ακτοπλοΐκών, Εστίασης, κ.α.), προτείνεται (το υπ´όψη τέλος από 01.01.24), για τη ΜΙΚΡΗ ΞΕΝΟΔΟΧΙΑ/Οικογενειακά/Πολύ Μικρά/Μικρά καταλύματα, (π.χ. ενδεικτικά δυναμικότητας μέχρι 50 δωματίων), μειονεκτικών/μη αναπτυγμένων τουριστικά Προορισμών (π.χ. προσφυγόπληκτων, ακριτικών, νησιωτικών κλπ):
Ι

Ι1) Να είναι αναλογικό (όχι οριζόντιο), σε απόλυτη αντιστοιχία με τη Φέρουσα πλουτοδοτική ικανότητα (π.χ. τζίρο) του καταλύματος και
ΙΙ2) Να μη καταβάλλεται κατά τη διάρκεια της ~6μηνης χειμερινής/χαμηλής (για τη Λέσβο) τουριστικής περιόδου.
 

Η τυχόν μείωση στις εισπράξεις του τέλους, από την εφαρμογή των προαναφερθέντων, θα αντισταθμιστεί, αν δεν υπερκαλυφθεί, από την αύξηση των Τζίρων/Εισοδημάτων, Κατανάλωσης, Απασχόλησης, Εισροών στα Δημόσια και Ασφαλιστικά Ταμεία, Επενδύσεων, Ρευστότητας κλπ.