Να μην χαθεί η ανταγωνιστικότητα των ξενοδοχείων | Μανώλης Γιαννούλης

• Άρθρο Μανώλη Γιαννούλη, υποψήφιου προέδρου Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων

Η αύξηση του φόρου διανυκτέρευσης, που ανακοινώθηκε πρόσφατα, δημιουργεί πρόσθετα εμπόδια στην προσπάθεια των ξενοδόχων να διατηρήσουν την ανταγωνιστικότητά τους σε διεθνές επίπεδο. 

Η ξενοδοχειακή τάξη, έχει αποδείξει σε όλες τις δύσκολες στιγμές της χώρας ότι έχει στηρίξει πολιτικές και αποφάσεις για την έξοδο από την κρίση. Ενδεικτικά, στη διετία 2020-21, τη χειρότερη ίσως περίοδο στη σύγχρονη ιστορία για τον ξενοδοχειακό κλάδο, οι εισπράξεις του κράτους από τον Φόρο Διαμονής ξεπέρασαν τα 100 εκατ. ευρώ. Συνολικά από το 2018 που επεβλήθη ο Φόρος έως σήμερα, έχουν εισπραχθεί περί τα 600 εκατ. ευρώ. Τώρα με την επικείμενη αύξηση, επιχειρείται να εισπραχθεί το συνολικό ποσό της εξαετίας μέσα σε 2 χρόνια ή και λιγότερο. Πρόκειται για μία ιδιαίτερα δυσμενής εξέλιξη, που πέραν των άλλων, θα προκαλέσει δυσαρέσκεια στους επισκέπτες μας, Έλληνες και ξένους, όταν θα κληθούν να καταβάλλουν τις πρόσθετες επιβαρύνσεις.

Ουσιαστικά πρέπει να γίνει αντιληπτό το εξής: Αν χαθεί ένας αριθμός τουριστών από την Ελλάδα, λόγω μειωμένης ανταγωνιστικότητας των ξενοδοχείων σε σχέση με ξενοδοχεία άλλων διεθνών προορισμών, δεν θα πληγεί μόνο η ξενοδοχειακή επιχείρηση. Θα πληγεί η εθνική οικονομία, η απασχόληση και μία σειρά άλλων επιχειρήσεων, η βιωσιμότητα των οποίων εξαρτάται από την πορεία του τουρισμού. Η προσφορότερη λύση είναι, αντί αύξησης, η κατάργηση του Φόρου και ο δίκαιος επιμερισμός των όποιων βαρών ανά κλάδο της οικονομίας, με ανταποδοτικό χαρακτήρα, για την ανάπτυξη των περιοχών σε τοπικό επίπεδο ή την αντιμετώπιση έκτακτων γεγονότων. Εδώ είμαστε για να πείσουμε με επιχειρήματα για το δίκαιο των αιτημάτων μας, σε συνεργασία και με άλλους φορείς που αντιλαμβάνονται τις επιπτώσεις που μπορεί να οδηγήσει μία υπέρμετρη πολιτική επιβαρύνσεων στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις.

Στον αντίποδα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το νέο ρυθμιστικό πλαίσιο για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Επρόκειτο για μία μακρά διαδικασία, που έδωσε αγώνα ο κλάδος και οδήγησε σε θετικό αποτέλεσμα, χωρίς να επηρεάζει την πραγματική έννοια της οικονομίας του διαμοιρασμού στο πεδίο της φιλοξενίας. Στην ουσία το νέο πλαίσιο, εξασφαλίζει μία ισορροπία δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, που είχαν απέναντι στο κράτος και τους πολίτες οι ιδιοκτήτες των τουριστικών καταλυμάτων, και πλέον θα έχουν και όσοι ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα μέσω της βραχυχρόνιας μίσθωσης.