Δύο Γερμανίδες, που βίωσαν τις πυρκαγιές, μιλούν στην DW: «Βγάζω το καπέλο μου στους Ροδίτες»

• Η φωτιά στη Ρόδο ανέδειξε για άλλη μια φορά την αυταπάρνηση και την αυτοθυσία των κατοίκων της. Μαρτυρίες δύο Γερμανίδων που έζησαν στα πολύ δύσκολα, τι σημαίνει ελληνική ψυχή φιλοξενεί η Deutsche Welle σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ρεπορτάζ της κυρίας Ειρήνης Αναστασοπούλου. Διαβάστε το....

Μόλις χθες η Ζαμπίνε Κιλ επέστρεψε στο σπίτι της, στο Κιοτάρι. Κάθεται στη βεράντα της με κεριά αναμμένα. Όλα γύρω της είναι κατάμαυρα, η φύση κάρβουνο, οι ξύλινες κολώνες του ηλεκτρικού αποκαΐδια, ηλεκτρικό δεν υπάρχει. Μόνο το σπίτι της αντιστάθηκε. Κάπου στο βάθος σιγοκαίουν ακόμη κάποιες μικρές εστίες φωτιάς, αλλά ό,τι μπορούσε να καεί, έγινε στάχτη. Όπως και η επιχείρησή της, ένα κέντρο θαλάσσιων σπορ. Εδώ και 16 χρόνια η Ρόδος έχει γίνει η δεύτερη πατρίδα της Ζαμπίνε. 

«Να επιστρέψουν οι τουρίστες στο νησί»

Η επικοινωνία μας έγινε τηλεφωνικά. Μας περιγράφει τις δραματικές στιγμές που βίωσε, αλλά εκείνο που «έγραψε» πάνω της είναι η αυτοθυσία των κατοίκων. «Οι μόνοι που ήρθαν εδώ ήταν οι κάτοικοι, που έσβησαν τη φωτιά με ό,τι είχαν διαθέσιμο, με υδροφόρες, μπιτόνια, φτιάρια, αυτοκίνητα, όλοι σε εθελοντική βάση. Νέοι άνδρες και γυναίκες πάνω σε τρακτέρ έφερναν νερό, έσβηναν τη φωτιά με κάνουλες νερού, ή προσπαθούσαν να την περιορίσουν με κλαδιά, με ό,τι διέθεταν. Ο στρατός δεν έκανε τίποτα. Πυροσβεστικά αεροπλάνα ήταν ελάχιστα. Εάν ήταν περισσότερα, θα έσβηναν οι φωτιές. Οι κάτοικοι τα έδωσαν όλα. Το ότι έσβησαν οι φωτιές σε μας εδώ, έγινε χάρη στους κατοίκους». Τώρα η Ζαμπίνε προσπαθεί να ξαναστήσει την επιχείρησή της από την αρχή. Η ζημιά είναι γύρω στα 50.000 ευρώ. Ήδη έκανε τις πρώτες παραγγελίες σε εξοπλισμό, όπως εξωλέμβιες, καγιάκ, σωσίβια, και πιστεύει ότι θα μπορέσει και πάλι να συνεχίσει να προσφέρει χαρά στη Ρόδο με θαλάσσια σπορ.

Όπως μας είπε, σε μία με δύο εβδομάδες ο τουρισμός θα ξεκινήσει και πάλι, είναι σημαντικό να γίνει, γιατί οι κάτοικοι ζουν από αυτόν. «Όχι μόνο εμείς, αλλά το 100% του πληθυσμού ζει από τον τουρισμό. Και η δική μου έκκληση είναι να ξανάρθουν οι τουρίστες στη Ρόδο, γιατί εάν ακυρώσουν τώρα, αυτό θα πλήξει τους ντόπιους για δεύτερη φορά. Θα έχουν μεγάλες οικονομικές απώλειες, δεν θα έχουν έσοδα, οδηγοί ταξί, υπάλληλοι ξενοδοχείων, γκαρσόνια, παντοπωλεία, όλοι αυτοί ζουν από τον τουρισμό. Γι αυτό λέω συνεχώς με όποιους μιλώ στη Γερμανία, και τους παρακαλώ, φέρτε πάλι τον τουρισμό πίσω. Το νησί είναι πανέμορφο, οι φωτιές είναι τοπικές, τα ¾ του νησιού δεν έχει υποστεί ζημιές, η ζωή συνεχίζεται.

«Ήταν πρωτοφανές, μοναδικό»

Η Ούτε Σταϊμπεσάντ, οδοντίατρος, γύρισε από τη Ρόδο την περασμένη Κυριακή. Μαζί με την οικογένειά της κάνει διακοπές πολλές δεκαετίες στο νησί. Όταν ήρθε, οι φωτιές είχαν ξεκινήσει, αλλά δεν έδωσε μεγάλη σημασία. Αλλά οι φωτιές εξαπλώνονταν. Και επειδή δεν μπορούσε να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια, αποφάσισε με τον σύζυγό της να επιστρέψουν στην Κολωνία. Με αυτό τον τρόπο θα άδειαζε το δωμάτιό τους στο ξενοδοχείο για κάποιους που το χρειάζονταν. Μας προκάλεσε εντύπωση ο τρόπος που μίλησε για τους κατοίκους.

«Πρέπει να σας πω ότι αυτό που ζήσαμε με τους Έλληνες, η φροντίδα που πρόσφεραν στους τουρίστες, η βοήθειά τους, είναι κάτι το πρωτοφανές. Συμπίπτει με την εμπειρία που έχουμε κάνει στην Ελλάδα. Ήταν απίστευτο, συγκλονιστικό. Δεν έχω άλλα λόγια να το περιγράψω. Άφησαν το σπίτι τους με κίνδυνο να καεί και πρόσφεραν βοήθεια. Έχασαν οι ίδιοι τα πάντα, την περιουσία τους, αλλά αντέδρασαν άμεσα. Στα ξενοδοχεία έστησαν αμέσως κρεβάτια για τους τουρίστες. Στην αρχή επικράτησε πανικός. Αλλά το ίδιο θα συνέβαινε παντού. Όλοι βοήθησαν. Κι αυτό που εγώ είδα και άκουσα από άλλους είναι ότι οι Ροδίτες πρόσφεραν βοήθεια με το ιδιωτικό τους αυτοκίνητο, όπως μπορούσαν. Θα πρέπει να σας πως ειλικρινά, βγάζω πραγματικά το καπέλο μου στους Έλληνες».

Η Ούτε δεν ανήκει σε αυτούς που επέστρεψαν χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα και βαλίτσες. Αλλά και γι αυτούς που εκκενώθηκαν μέσω θαλάσσης φορώντας μόνο το μαγιό, υπάρχει πρόβλεψη, όπως μας είπε. «Ξέρω ότι όλες οι βαλίτσες μεταφέρθηκαν στη Ρόδο, στο δημαρχείο, εκεί κατηγοριοποιούνται και υπάρχει ένα τηλέφωνο που μπορούν να επικοινωνήσουν οι ενδιαφερόμενοι, να αναζητήσουν την βαλίτσα τους και να την πάρουν μακροπρόθεσμα». Από την βροχερή Κολωνία θέλει να βοηθήσει τη φίλη της, την Ζαμπίνε, και το νησί με δωρεές. Και είναι αποφασισμένη να ξαναπάει. Όχι τώρα, αλλά τον Οκτώβριο. «Πρέπει να αφήσουμε χρήματα στο νησί, είναι λογικό. Τώρα δεν γίνεται, αλλά κάποια στιγμή θα ξανάρθει η κανονικότητα», λέει