Οι 4 προϋποθέσεις για την σταθερή παραμονή μας στο ευρώ

H Eλλάδα, γράφει στη στήλη του στο Spiegel on line ο γνωστός αρθρογράφος Wolfgang Munchau, μπορεί να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ μόνον εφόσον πληρούνται τέσσερις προϋποθέσεις:

1. Η διαγραφή του χρέους

2. Η αναχρηματοδότηση του τραπεζικού συστήματος

3. Πραγματικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και

4. Ένα τέλος στην επιθετική λιτότητα.

Ο αρθρογράφος υπογραμμίζει ότι έφτασε η ώρα για μια ευρεία σύσκεψη για το χρέος. Με ιδεολογικό πείσμα, σημειώνει, οι Γερμανοί επιμένουν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αποπληρώσει το σύνολο των δανείων της, το οποίο είναι αδύνατο να συμβεί.

Ο αρθρογράφος θεωρεί ότι το κούρεμα είναι αναπόφευκτο είτε με διαπραγμάτευση είτε μονομερώς μετά από πτώχευση.

Όσο η Γερμανία και οι άλλοι πιστωτές δεν αποφασίζουν για το χρέος και τις άλλες 3 προϋποθέσεις, τονίζει, ο φόβος του Grexit θα παραμένει ισχυρός. Προφανώς, γι αυτό το λόγο έγινε τώρα γνωστό το σχέδιο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για 5ετές Grexit. Η πολιτική τού να χρηματοδοτείς παλαιά χρέη με νέα απέτυχε. Τα προγράμματα του 2010 και 2012, τονίζει, διέλυσαν τον ιδιωτικό τομέα και αυτό είναι εγκληματικό στην ουσία του, ακόμη και αν δεν πληρούνται οι τυπικές νομικές απαιτήσεις του ποινικού αδικήματος.

Όσο για ένα Grexit, ο αρθρογράφος τονίζει ότι θα αποσταθεροποιήσει το ευρώ μακροπρόθεσμα. Εάν η ελληνική οικονομία σε δυο χρόνια μετά από ένα Grexit αρχίσει να αναπτύσσεται, θα ανοίξει η πόρτα για ανάλογες συζητήσεις στην Ιταλία. Η έξοδος απο το ευρώ από απειλή και κίνδυνο θα μετατραπεί σε μια ανακούφιση. Ετσι, ίσως μείνει μια Βόρεια Ευρώπη με ένα ευρώ με πάρα πολύ υψηλή συναλλαγματική ισοτιμία.

Η ορθολογική απόφαση για τη Γερμανία είναι η αποδοχή της σε ένα κούρεμα, καταλήγει. Ο Αλέξης Τσίπρας επεσήμανε ότι θέλει να διαπραγματευτεί. Η Μέρκελ θα πρέπει να το κάνει.

Σημείωση| Και μια ο λόγος για τα δεινά που περνάμε: Όλσ αυτά τα χρόνια της κρίσης γιατί κανείς δεν έθεσε το ζήτημα του χρέους που απέκρυψε η κυβέρνηση Σημίτη με το swap της Goldman και έτσι μπήκαμε στο ευρώ, ενώ δεν πληρούσαμε τα κριτήρια; Δεν θα ήταν καλύτερα να μπαίναμε κάποια χρόνια αργότερα με πραγματικά δεδομένα; Διαβάζω στο zerohedge, ότι Αμερικανός δικηγόρος σκοπεύει να κινηθεί δικαστικά κατά της Goldman (η οποία έλαβε 500 εκατ.ευρώ αμοιβή γι αυτή τη συμφωνία) και για το εάν ο διοικητής της ΕΚΤ γνώριζε το ψέμα και το κάλυψε τότε. Τουλάχιστον για ηθικούς λόγους πρέπει να πέσει φως για την αρχή των μετέπειτα δεινών μας... Αυτό το swap, επί κυβέρνησης Καραμανλή, πέρασε ως επενδυτικό προϊόν στην Εθνική Τράπεζα. Πόσο άραγε είναι σήμερα και πόσα πληρώνει κάθε χρόνο το δημόσιο γι αυτό το swap;