(Φ)θορά (Π)όνος (Αν)ασφάλεια ή ΦΠΑ στα γηροκομεία

Είναι στιγμές που αρκεί μια εικόνα για να διαλύσει μύθους, στερεότυπα. Ένας λυγμός, βουβός, με αξιοπρέπεια, μια κουβέντα  που ανατρέπει το σκηνικό.

Ο λόγος; Η υπόκωφη επιβολή ΦΠΑ στα γηροκομεία. Φόρος επιβίωσης για δεκάδες χιλιάδες απόμαχους της ζωής, που είτε δεν έχουν κάποιους δικούς τους να τους φροντίσουν ή αποσύρονται οικειοθελώς για να μην τους επιβαρύνουν. Τα εκατό ευρώ στις πενιχρές συντάξεις τους είναι δυσβάσταχτος λογαριασμός.

Διαβάσαμε, ακούσαμε, βομβαρδιστήκαμε για τον ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Την κοινωνική αγανάκτηση που δημιούργησε, τις απειλές για χιλιάδες απολύσεις δασκάλων, καθηγητών. Παρακολουθήσαμε την αγωνία να βρεθούν ισοδύναμα για να κοπάσει ο θόρυβος. Τις δηλώσεις για τον ταξικό και αταξικό χαρακτήρα της μάθησης. Αίφνης αναδύθηκαν τα χρόνια κενά στα δημόσια σχολεία. Ο απαρχαιωμένος τρόπος διδασκαλίας. Η απουσία προσωπικού. Η άρνηση των εκπαιδευτικών να εναρμονιστούν με το σήμερα, ατενίζοντας το αύριο. Συνηθίσαμε σε μπαλώματα για τη μεγαλύτερη επένδυση κάθε σύγχρονης χώρας.

Εβδομάδες τώρα, όλα τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν στην Παιδεία και πολύ καλά έκαναν.  Για τον ΦΠΑ, μόνον; Για το τώρα;

Προσωπικά θα καλούσα όλους ανεξαιρέτως τους φορείς και τα κόμματα για μια λύση με ορίζοντα δεκαετιών. Θα τους έκλεινα σε μια αίθουσα και η πόρτα θα άνοιγε μόνον εφόσον συμφωνούσαν για την πρόοδο  της χώρας.

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες, που ήδη έχουν προσφέρει τόσα πολλά και τώρα έχουν αποσυρθεί για να περάσουν ήσυχα και ασφαλή γεράματα, γιατί λησμονήθηκαν από συλλόγους, επιχειρηματίες, ΜΜΕ και κυρίως την κυβέρνηση; Μήπως, επειδή δεν ανήκουν σε κάποια από τα ισχυρά λόμπι; Μήπως, επειδή οι κυβερνώντες ούτε σκέφτηκαν να αναζητήσουν και εκεί αντίστοιχα ισοδύναμα; Πώς; Με έλεγχο των κληροδοτημάτων, με εντατικοποίηση των ελέγχων στις μονάδες φροντίδας ή στα γηροκομεία που ορισμένα από αυτά λειτουργούν στα όρια της νομιμότητας.

Μια άμεση λύση, θα ήταν η πίεση για εναρμόνιση του ΦΠΑ στα γηροκομεία με τα ισχύοντα στην υπόλοιπη Ευρώπη, όπου, σημειωτέον, οι ηλικιωμένοι δεν καταβάλουν φόρο.

Αρκεί να έχουμε κατά νουν ότι το ιδιωτικό σχολείο αποτελεί επιλογή. Τα ιδιωτικά γηροκομεία αποτελούν ανάγκη για όλα τα χαρακωμένα από τον χρόνο πρόσωπα, Που, όπως κι εμείς, σε λίγα χρόνια ίσως να μην έχουμε που αλλού να πάμε.

Να θυμηθούμε πως ενώ όλοι οι μύθοι μιλούν για μια Αιώνια νεότητα, ο Μεγάλος Χρόνος ή Κρόνος είναι εκείνος που θυσιάζεται από τον Δία για να απελευθερώσει τα παιδιά που κρατούσε φυλακισμένα και να προσφερθεί στην ανθρωπότητα η γέννηση και η φθορά. Να κυλήσει ελεύθερος ο μυθικός χρόνος που δεν έρεε. Άρχοντας της αιωνιότητας, του Μεγάλου Χρόνου,  ο Κρόνος. Κυρίαρχος της φθαρτότητας και του ιστορικού Χρόνου ο Δίας.

Κάποτε είμαστε κι εμείς ρωμαλέοι νέοι, έλεγαν οι Λακεδαιμόνιοι. Άμμες ποκ΄ ήμες άλκιμοι νεανίαι"».

Ως επωδό, παραθέτω ένα απόσπασμα του Φώτη Κόντογλου:  « Τούτο το πράγμα που το λέμε Χρόνο, το έχουμε συνηθίσει, είμαστε εξοικειωμένοι μαζί του, αλλιώς θα μας έπιανε τρόμος, αν είμαστε σε θέση να νοιώσουμε καλά τι είναι και τι κάνει».