Η ιστορία σιχαίνεται το καρμπόν

Υπάρχουν πολλές απαντήσεις. Σχεδόν τόσες όσοι και οι δημιουργοί τους, ή ακόμη όσοι και οι αποδέκτες τους.  Λένε, πως όποιος διαβάζει και αγαπάει την ποίηση, καταλαβαίνει τι υπονοεί, έστω και αν δεν μπορεί να δώσει ακριβή ορισμό.

Στην ετερογένεια των ημερών μας, εκτός των τηλεοπτικών καναλιών, των άπειρων ιστοσελίδων και ιστολογίων, ανήκουν και οι κόμβοι κοινωνικής δικτύωσης. Με λόγο ελλειπτικό, επιφανειακό, εγωπαθή, υποκαθιστούν την ολοκληρωμένη ανάλυση και την εμπεριστατωμένη άποψη.

Η παρουσία του χρήστη με ένα μονολεκτικό like μπορεί να θωπεύει το μεταμοντέρνο πληγωμένο «εγώ» του «δημιουργού», αλλά υπογραμμίζει το απόσταγμα απομάκρυνσης του σύγχρονου ανθρώπου. Αντί να εκτίθενται απόψεις και να γίνονται κρίσεις επί των απόψεων, ο υποτιθέμενος διάλογος θεωρείται ότι περατώθηκε προτού καν ξεκινήσει.

Φωτογραφίες, προσωπικά βιώματα, ιδιαίτερες στιγμές, απόντων των ωσεί παρόντων, γίνονται καταναλωτικό εμπόρευμα. Προϊόν  που υποκαθιστά την «Τέχνη», εγκλωβίζεται αυτοτροφοδοτούμενο.

Όλα λειτουργούν μέσα από σύμβολα. Ελάχιστες λέξεις επαναλαμβανόμενες που φωνασκούν ότι παλιά και νέα μέσα επικοινωνίας,  δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο κοινωνικός καθρέφτης που τα γεννά. «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω» έγραφε η Γαλάτεια Καζαντζάκη.

Όσο η κοινωνία βρίσκεται σε ένα τέλμα πολιτικής, ανθρωπιστικής, αξιακής κρίσης, η έλλειψη πραγματικής επικοινωνίας θα είναι εξουθενωτικά υπαρκτή.

Άρα; Μήπως χρειάζεται ένα διαφορετικό «άρα» που να είναι αποτέλεσμα κάποιων αποδεικτέων πανανθρώπινων αξιών; Να σκεφτούμε πως ελευθερία δεν είναι να κινείσαι ανεμπόδιστα στο πεδίο που σου έχει δοθεί, αλλά να το διευρύνεις, να το συζητάς και, το κυριότερο, να το μοιράζεσαι.

Κάποιοι θα αντιπροτείνουν ότι δεν χρειάζονται νέα πειράματα, αφού- παραφράζοντας το σαρκαστικό χωρίο του Μαρξ για τις επερχόμενες επαναστάσεις -λύση είναι και το «πίσω στο μέλλον». Πίσω στις ρίζες και τις αφετηρίες.

Αν κάτι διδάσκει η Ιστορία, είναι ότι «δεν χαρίζει σε κανένα το copyright της αλήθειας και ότι σιχαίνεται το καρμπόν». Αυτά είχα ακούσει κάποτε σε μια κομματική συνδιάσκεψη.