Adults Only σε οικογενειακά resorts: Η νέα ισορροπία στη φιλοξενία

Άποψη | Σοφία Κοντογιάννη

Η φιλοξενία εξελίσσεται συνεχώς, με τα ξενοδοχεία να αναζητούν τρόπους να ικανοποιήσουν διαφορετικές ανάγκες επισκεπτών. Από τη μία, οι οικογένειες επιζητούν χώρους όπου τα παιδιά μπορούν να παίζουν, να μαθαίνουν και να συμμετέχουν σε δραστηριότητες με ασφάλεια και από την άλλη, οι ενήλικες χωρίς παιδιά αναζητούν ηρεμία, αποκλειστικότητα και στιγμές χαλάρωσης χωρίς αποσπάσεις.

Η απάντηση σε αυτή την πρόκληση βρίσκεται στα adults only τμήματα μέσα σε οικογενειακά resorts, ζώνες αποκλειστικά για ενήλικες που προσφέρουν ήσυχη, αναζωογονητική εμπειρία, χωρίς όμως να περιορίζουν ή να μειώνουν την απόλαυση των οικογενειών.

Ωστόσο, δεν πρόκειται μόνο για μια αναίτια, ξενοδοχειακή καινοτομία. Η ίδια η κοινωνία των ταξιδιωτών έχει εξελιχθεί και πλέον ζητά τέτοιου είδους ισορροπία. Οι ταξιδιώτες δεν θέλουν απομόνωση, αλλά συνύπαρξη με όρους σεβασμού. Θέλουν να μπορούν να ταξιδεύουν με φίλους, με τα παιδιά τους ή χωρίς, γνωρίζοντας ότι ο χώρος προσαρμόζεται στις ανάγκες τους, χωρίς κανείς να χρειάζεται να «υποχωρεί». Αυτή η αλλαγή έρχεται από τη βάση: είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που ζητούν διακοπές με ευελιξία, προσωπικό ρυθμό και πολυμορφία εμπειριών.

Η επιτυχία των μεικτών resorts είναι εντυπωσιακή. Τα στοιχεία ικανοποίησης των επισκεπτών, όπως αποτυπώνονται σε διεθνείς πλατφόρμες, δείχνουν ότι η συνύπαρξη αυτή δεν είναι απλώς εφικτή, αλλά επιθυμητή. Οι οικογένειες νιώθουν ότι τα παιδιά απολαμβάνουν πραγματικά τις διακοπές τους, με οργανωμένες δραστηριότητες που προάγουν την ελευθερία τους, τη σκέψη και τις δεξιότητές τους, ενώ οι ενήλικες χωρίς παιδιά εκτιμούν τη γαλήνη και την προσεγμένη εξυπηρέτηση που τους προσφέρεται. Το περιβάλλον γίνεται έτσι ζωντανό και όχι αταίριαστο, σαν μια μικρογραφία της κοινωνίας που λειτουργεί με σεβασμό και κατανόηση.

Η δημιουργία τέτοιου είδους τμημάτων δεν είναι μόνο θέμα αρχιτεκτονικής, απαιτεί ευαισθησία στον σχεδιασμό και κατανόηση της ταξιδιωτικής εμπειρίας. Τα ξενοδοχεία αξιοποιούν τη σωστή σηματοδότηση, τη στρατηγική χωροθέτηση και τη διαφοροποίηση στη μουσική, τη διακόσμηση και τη ροή των επισκεπτών, ώστε να δημιουργείται ένα φυσικό αλλά και συναισθηματικό «όριο» ανάμεσα στις περιοχές. Έτσι, όλοι νιώθουν ότι ανήκουν στο ίδιο περιβάλλον, χωρίς όμως να χάνουν την προσωπική τους ζώνη άνεσης.

Τα οφέλη είναι διπλά: οι ενήλικες απολαμβάνουν τη γαλήνη και την αίσθηση ιδιωτικότητας που προσφέρουν οι adults only χώροι, ενώ οι οικογένειες επωφελούνται από ένα εξίσου μελετημένο πλαίσιο δραστηριοτήτων για τα παιδιά. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό, παίζουν και τα Mini Clubs. Δεν πρόκειται απλά για παιδικές χαρές, αλλά για «μικρά resorts μέσα στο resort», όπου τα παιδιά συμμετέχουν σε δημιουργικά εργαστήρια, εκπαιδευτικά παιχνίδια και δράσεις στη φύση, υπό την επίβλεψη ειδικών παιδαγωγών. Έτσι, η φιλοξενία γίνεται οικογενειακή χωρίς να είναι αποκλειστικά οικογενειακή: τα παιδιά απολαμβάνουν ανεξάρτητες εμπειρίες, ενώ οι γονείς βρίσκουν τον δικό τους χρόνο να χαλαρώσουν ή να ξανασυνδεθούν ως ζευγάρι.

Το Sani Club (φωτό) στη Χαλκιδική αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το resort έχει επιμεληθεί με ακρίβεια την τοποθέτηση των adults only περιοχών, διασφαλίζοντας την αρμονική συνύπαρξη με τις οικογένειες. Τα παιδιά απασχολούνται δημιουργικά σε ασφαλείς εκτάσεις και Mini Clubs με εκπαιδευτικό χαρακτήρα, ενώ οι ενήλικες χωρίς παιδιά απολαμβάνουν την ησυχία ειδικών χώρων, από τις παραλίες μέχρι τα lounges με θέα στο ηλιοβασίλεμα.

Στην Κρήτη, το Creta Maris (φωτό) ακολουθεί την ίδια λογική ισορροπίας. Το ξενοδοχείο έχει σχεδιάσει μεθοδικά τις ζώνες άνεσης, ώστε οι οικογένειες να απολαμβάνουν την ασφάλεια και τη ζωντάνια των κοινών χώρων, ενώ οι ενήλικες να βρίσκουν καταφύγια γαλήνης στις adults only περιοχές. Παρόμοια προσέγγιση εφαρμόζει και το Atrium Prestige (κάτω φωτό) στη Ρόδο, όπου ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός και οι ειδικά προσαρμοσμένες υπηρεσίες δημιουργούν μια εμπειρία φιλοξενίας που αγκαλιάζει κάθε επισκέπτη, ανεξαρτήτως ηλικίας ή τρόπου ζωής.

Η τάση αυτή δεν περιορίζεται στην Ελλάδα, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη τη Μεσόγειο. Από την Ισπανία μέχρι την Κύπρο και την Πορτογαλία, τα μεικτά resorts υιοθετούν το μοντέλο της «shared hospitality», επιδιώκοντας την ισορροπία ανάμεσα στην κοινωνικότητα και την απομόνωση. Στην Ελλάδα όμως, η ιδέα αυτή βρήκε ιδιαίτερα πρόσφορο έδαφος χάρη στην παραδοσιακή κουλτούρα φιλοξενίας, μια φιλοσοφία που ανέκαθεν βασιζόταν στην αρχή ότι «όλοι χωρούν στο ίδιο τραπέζι».

Η τάση των adults only τμημάτων μέσα σε resorts δεν είναι μια εφήμερη μόδα, αλλά μια νέα φιλοσοφία φιλοξενίας που αντικατοπτρίζει τη μεταστροφή των ταξιδιωτών. Οι σύγχρονοι επισκέπτες δεν επιθυμούν αποκλεισμούς, επιθυμούν επιλογές. Θέλουν να ζουν την εμπειρία με δικούς τους ρυθμούς, να έχουν χώρο για ησυχία αλλά και επαφή, να απολαμβάνουν ελευθερία χωρίς να παραβιάζουν την ελευθερία των άλλων.

Σε μια εποχή όπου οι κοινωνίες τείνουν να διαχωρίζονται, η φιλοξενία δείχνει έναν διαφορετικό δρόμο, εκείνον της συνύπαρξης. Η νέα αυτή μορφή τουρισμού δεν χωρίζει τους επισκέπτες σε ομάδες, αντίθετα, τους ενώνει σε έναν κοινό χώρο εμπειριών, όπου η ηρεμία του ενός ενισχύει τη χαρά του άλλου. Ίσως τελικά αυτή να είναι η πιο ώριμη μορφή διακοπών, όταν η φιλοξενία καταφέρνει να χωρέσει τα πάντα, χωρίς να χαθεί τίποτα.