Πώς οι διεθνείς προορισμοί, από την Ισπανία και το Ντουμπάι ως την Ταϊλάνδη και Ομάν χρησιμοποιούν τη γαστρονομία ως εργαλείο branding, anti-overtourism και εμπειρικού ταξιδιού, χαρτογραφώς τον γαστρονομικό τουρισμό του αύριο
Η γαστρονομία βρέθηκε στο προσκήνιο στη φετινή WTM London 2025, όχι ως «συνοδευτικό» του ταξιδιού, αλλά ως ο πραγματικός λόγος που κάποιος επιλέγει έναν προορισμό. Από την Ισπανία και το Ντουμπάι, μέχρι την Ταϊλάνδη και το Ομάν, οι εθνικοί οργανισμοί τουρισμού μίλησαν με τη γλώσσα του φαγητού, παρουσιάζοντας ολοκληρωμένες στρατηγικές.
Σύμφωνα με το WTM Global Travel Report 2025, η γαστρονομία σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί τον πυρήνα του ταξιδιωτικού προϊόντος. Οι ταξιδιώτες δεν αρκούνται πλέον σε ένα καλό δείπνο στο τέλος της ημέρας, αλλά αναζητούν εμπειρίες που τους φέρνουν σε άμεση επαφή με τον τόπο, όπως μαθήματα μαγειρικής, food walks σε γειτονιές και λαϊκές αγορές, επισκέψεις σε αγροκτήματα και οινοποιεία με συμμετοχή στη συγκομιδή.
Το νέο τμήμα της έκθεσης, το WTM TrendFest, ήρθε να υπογραμμίσει ακριβώς αυτό: οι πιο περιζήτητες ταξιδιωτικές προτάσεις είναι βιωματικές και, πολύ συχνά, γαστρονομικές. Φαγητό, πολιτισμός και καθημερινή ζωή συμμετέχουν σε ενιαίο πακέτο, αντί για αποσπασματικές εμπειρίες.
Χώρες όπως η Ταϊλάνδη, το Ομάν και –σε πιο φιλόδοξη, high-end εκδοχή– το Ντουμπάι, προώθησαν τις αυθεντικές γαστρονομικές τους σκηνές. Το Ντουμπάι, ειδικά, πρόβαλε την άνοδο των εστιατορίων με αστέρια Michelin ως δυνατό χαρτί για να τοποθετηθεί στον παγκόσμιο χάρτη της υψηλής γαστρονομίας, δίπλα στα ήδη εμβληματικά αξιοθέατα.
Ισπανία: γαστρονομικές διαδρομές και αγορές-προορισμοί
Η Ισπανία αποτελεί από τα πιο ολοκληρωμένα παραδείγματα στρατηγικού γαστρονομικού τουρισμού, χτίζοντας την εικόνα της πάνω σε τρεις άξονες: Food Routes, αγορές και Michelin σεφ-πρεσβευτές. Θεματικές διαδρομές όπως οι Ruta del Vino (Ribera del Duero, Rioja) και η Ruta del Queso μετατρέπουν ολόκληρες περιφέρειες σε γαστρονομικά πάρκα, όπου ο ταξιδιώτης δεν κάνει απλώς μια δοκιμή σε ένα οινοποιείο ή τυροκομείο, αλλά μένει, συμμετέχει σε γιορτές και ανακαλύπτει τον τόπο μέσα από τις γεύσεις του.
Παράλληλα, παραδοσιακές αγορές όπως η Mercado de San Miguel στη Μαδρίτη και η La Boqueria στη Βαρκελώνη έχουν εξελιχθεί σε gastro-markets, χώρους όπου ο επισκέπτης δοκιμάζει επί τόπου, κοινωνικοποιείται και μοιράζεται την εμπειρία online, ενισχύοντας τη διεθνή προβολή. Την εικόνα συμπληρώνουν οι περιοχές με ισχυρή παρουσία υψηλής γαστρονομίας -όπως η Χώρα των Βάσκων- που επενδύουν στη φήμη κορυφαίων σεφ και εστιατορίων, προσελκύοντας ταξιδιώτες με υψηλό βαλάντιο που σχεδιάζουν ολόκληρο το ταξίδι γύρω από το φαγητό.
Ντουμπάι: πολυτέλεια και brand names
Το Ντουμπάι ακολουθεί μια εντελώς διαφορετική, αλλά εξίσου στοχευμένη διαδρομή. Η γαστρονομία εδώ είναι μέρος της εικόνας του ως κοσμοπολίτικης, luxury μητρόπολης. Μια στρατηγική που στηρίχθηκε: στην άφιξη του οδηγού Michelin το 2022 ως αποτέλεσμα στοχευμένης συνεργασίας, στην προσέλκυση διεθνών σεφ και brands (Gordon Ramsay, Alain Ducasse κ.ά.), στη χρήση των Michelin Stars και βραβείων ως εργαλείου marketing, δίπλα σε αξιοθέατα όπως το Burj Khalifa.
Ταυτόχρονα, το Ντουμπάι προωθεί την πολυπολιτισμική του ταυτότητα μέσα από μια fusion κουζίνα με 200+ εθνικοτήτων, food festivals και events που αναδεικνύουν από street food μέχρι fine dining. Στόχος: να καθιερωθεί ως global gastronomy hub, όπου ο επισκέπτης μπορεί να δοκιμάσει, σε μία πόλη, γεύσεις από τρεις ηπείρους.
Ταϊλάνδη: street food με σφραγίδα ποιότητας
Η Ταϊλάνδη αξιοποιεί ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα «όπλα» της: το street food. Το έχει αναγάγει σε εθνικό brand και τουριστικό προϊόν, σπάζοντας τα όρια μεταξύ «ανεπίσημης» και «υψηλής» γαστρονομίας.
Ο Οδηγός Michelin αναγνωρίζει και βραβεύει πλανόδιους πωλητές, με εμβληματικό παράδειγμα τη βασίλισσα του street food, Jay Fai στη Μπανγκόκ, η οποία απέκτησε αστέρι Michelin για την ομελέτα καβουριού. Παράλληλα, το κράτος επενδύει σε πιστοποιήσεις υγιεινής και ασφάλειας, ώστε το street food να είναι εκτός από ελκυστικό και ασφαλές για τους δυτικούς επισκέπτες.
Η στρατηγική δεν μένει στην πρωτεύουσα. Η Ταϊλάνδη προωθεί περιφερειακές κουζίνες, όπως το πικάντικο φαγητό του Isaan ή η κουζίνα του Βορρά δημιουργώντας γαστρονομικές διαδρομές που οδηγούν τους ταξιδιώτες σε μικρότερες πόλεις. Έτσι, συνδέει τη γαστρονομία με την αποσυμφόρηση των υπερ-τουριστικών περιοχών.
Ομάν: αυθεντικότητα και τελετουργία φιλοξενίας
Το Ομάν, σε αντιδιαστολή με το γειτονικό Ντουμπάι, προωθεί μια εικόνα ήρεμης, αυθεντικής αραβικής φιλοξενίας. Η γαστρονομία λειτουργεί ως όχημα ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η έμφαση δίνεται στην παραδοσιακή ομανική κουζίνα, με πιάτα όπως το shuwa (κρέας ψημένο αργά σε υπόγειο φούρνο) και σε cultural dining experiences, όπου οι επισκέπτες φιλοξενούνται σε παραδοσιακά σπίτια. Εκεί απολαμβάνουν όχι μόνο φαγητό, αλλά ολόκληρο το τελετουργικό της προετοιμασίας.
Κεντρικό ρόλο παίζει και η κουλτούρα του καφέ και των χουρμάδων (qahwa & dates). Ο καφές με κάρδαμο και οι διαφορετικές ποικιλίες χουρμάδων παρουσιάζονται ως must-try εμπειρία, συχνά ενσωματωμένη στο welcome ritual των ξενοδοχείων.
Όπως φάνηκε και στη WTM 2025, η Ελλάδα έχει κάθε λόγο να φέρει την τοπική της κουζίνα στο προσκήνιο: όχι απλώς ως συνοδευτικό της εμπειρίας, αλλά ως πρόσκληση για εξερεύνηση, μέσα από διαδρομές κρασιού και ελαιολάδου, γαστρονομικά ταξίδια σε νησιά και ηπειρωτικούς προορισμούς που μπορούν να κερδίσουν ένα πιο ποιοτικό, λιγότερο μαζικό τουρισμό.ό τα Michelin εστιατόρια ως το street food
