Τα μυκονιάτικα υφαντά αποκτούν ξανά ζωή στην Μύκονο σε σεμινάρια που κάνει ο δήμος σηματοδοτώντας την οργανωμένη προσπάθεια του νησιού να αναδείξει εκ νέου μια από τις πιο ουσιαστικές εκφάνσεις της τοπικής πολιτιστικής ταυτότητας.
Το τμήμα πολιτισμού, όπως ανέφερε μέλος του, μιλώντας στο Tornos News, καταγράφει ήδη αυξημένη συμμετοχή σε τετραήμερα προγράμματα που θα συνεχιστούν μέχρι το Πάσχα, απευθυνόμενα σε γυναίκες και άνδρες από 15 ετών και άνω.
Σε αυτό το σημείο να τονιστεί ότι ο δήμος διαθέτει περίπου έξι αργαλειούς, οι οποίοι χρησιμοποιούνται για τις εκπαιδευτικές ανάγκες της δράσης. Η πρωτοβουλία δεν αφορά μόνο τη διατήρηση μιας τεχνικής που κινδύνευσε να χαθεί, αλλά θέτει τα θεμέλια για τη δημιουργία μόνιμου χώρου όπου θα εκτίθενται αυθεντικά μυκονιάτικα υφαντά και, παράλληλα, θα διδάσκεται η τέχνη και στους ξένους επισκέπτες του νησιού. Όπως επισημάνθηκε στο Tornos News, ο στόχος είναι η εμπειρία του αργαλειού να αποτελέσει οργανωμένο πολιτιστικό πόρο, προσιτό τόσο στην τοπική κοινωνία όσο και στους ταξιδιώτες που αναζητούν επαφή με τον αυθεντικό πολιτισμό του Αιγαίου.
Η τέχνη που διαμόρφωσε τη Μύκονο
Η υφαντική στη Μύκονο αποτελεί κεφάλαιο ιστορίας. Μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα λειτουργούσαν στη Χώρα περισσότεροι από 500 αργαλειοί, συντηρώντας οικογένειες και διαμορφώνοντας μια τοπική οικονομία με επίκεντρο τη γυναικεία εργασία. Τα μυκονιάτικα υφαντά αναγνωρίστηκαν διεθνώς, με βράβευση ακόμη και στο Παρίσι, ενώ τα μοτίβα και οι χρωματικές ισορροπίες τους άφησαν έντονο αποτύπωμα στην αισθητική του νησιού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η αλλαγή των εποχών και η είσοδος των έτοιμων προϊόντων οδήγησαν σταδιακά στην υποχώρηση της υφαντικής από τα τέλη της δεκαετίας του 1970. Ωστόσο, η ανάγκη ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς επαναφέρει σήμερα την τέχνη του αργαλειού ως ζωντανό στοιχείο της τοπικής ταυτότητας.
Μια πολιτιστική βάση έτοιμη να υποστηρίξει την επόμενη μέρα
Να τονιστεί πως η Μύκονος διαθέτει μία από τις πιο πλήρεις συλλογές υφαντών στο Αιγαίο, με πάνω από 500 σχέδια καταγεγραμμένα από τη δεκαετία του 1970. Η ύπαρξη αυτού του υλικού, σε συνδυασμό με τη σημερινή εκπαιδευτική δραστηριότητα, δημιουργεί προϋποθέσεις για ένα οργανωμένο μοντέλο πολιτιστικής ανάδειξης – από σεμινάρια και μόνιμες εκθέσεις μέχρι εμπειρίες για ξένους επισκέπτες.
Η Μύκονος επενδύει στη συνέχεια, όχι στη νοσταλγία
Η προσπάθεια του δήμου όπως τονίστηκε,δεν στοχεύει σε μια ρομαντική αναβίωση αλλά σε μια επαγγελματική, σύγχρονη και βιώσιμη αξιοποίηση της υφαντικής ως πολιτιστικού κεφαλαίου. Με σχεδιασμό, θεσμική υποστήριξη και μεγάλη συμμετοχή της κοινωνίας, το μυκονιάτικο υφαντό αποκτά ξανά ρόλο στο παρόν και στη μελλοντική ταυτότητα του νησιού.
