Ο ελληνικός θερμαλισμός αποτελεί έναν από τους πιο ανεκμετάλλευτους φυσικούς θησαυρούς της χώρας, συνδυάζοντας ιστορία, επιστήμη και παράδοση αιώνων. Ο Δρ. Ζήσης Αγγελίδης, Υδρογεωλόγος και Αντιπρόεδρος της Société Européenne de Culture, τονίζει στο Tornos News ότι πρόκειται για ένα «εθνικό απόθεμα», μέρος της φυσικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς, το οποίο μπορεί να συνεισφέρει καθοριστικά στην αγωγή υγείας, την οικονομική ανάπτυξη και τη βιώσιμη τουριστική πρόοδο.
Σήμερα η Ελλάδα διαθέτει 85 αναγνωρισμένους ιαματικούς φυσικούς πόρους, όμως μόλις 34 φέρουν Ειδικό Σήμα Λειτουργίας και λειτουργούν συστηματικά μόνο επτά επιχειρήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Ο ίδιος εξηγεί ότι το θερμαλιστικό τοπίο στη χώρα χαρακτηρίζεται από μεγάλες αντιθέσεις. Ενώ υπάρχουν πρότυπες εγκαταστάσεις όπως οι Θέρμες Σύλα στην Αιδηψό και το Miraggio Thermal Spa στη Χαλκιδική, πολλές λειτουργούν μόνο εποχικά, ενώ ιστορικές λουτροπόλεις όπως τα Μέθανα, οι Θερμοπύλες, το Πλατύστομο και η Θέρμη Θεσσαλονίκης έχουν περάσει στη λήθη. Παράλληλα, δεκάδες φυσικές πηγές, από την Κρήτη μέχρι τη Δράμα και από τη Χίο μέχρι την Κάλυμνο, παραμένουν αναξιοποίητες.
Ο Δρ. Αγγελίδης υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα υπήρξε από τις πρώτες χώρες της Ευρώπης με ολοκληρωμένο νομοθετικό πλαίσιο για τις ιαματικές πηγές ήδη από το 1920, ενώ τότε αναπτύχθηκε και η επιστημονική σχολή ιατρικής υδρολογίας. Ωστόσο, το 1952 η σχολή καταργήθηκε, με αποτέλεσμα η χώρα να αποκοπεί από την ευρωπαϊκή εξέλιξη του θερμαλισμού, την ώρα που άλλες χώρες τον ενσωμάτωναν στα εθνικά τους συστήματα υγείας.
Η κατάσταση, σύμφωνα με τον Έλληνα επιστήμονα, επιδεινώθηκε με τη μη εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2011/24/ΕΕ για τη διασυνοριακή υγειονομική περίθαλψη. Η οδηγία επιτρέπει στους πολίτες των κρατών-μελών να αποζημιώνονται για θερμαλιστικές θεραπείες σε άλλες χώρες, εφόσον αυτές αναγνωρίζονται από το εθνικό σύστημα υγείας τους. Στην Ελλάδα, όμως, το πλαίσιο αυτό δεν εφαρμόστηκε ποτέ, αφήνοντας εκτός ΕΣΥ την υδροθεραπεία και τις συναφείς πρακτικές, στερώντας από τους πολίτες τη δυνατότητα πρόσβασης σε θεραπείες ευεξίας και αποκατάστασης με φυσικά μέσα.
Ο Αντιπρόεδρος της Société Européenne de Culture υπογραμμίζει ότι η απουσία θερμαλιστικής παιδείας και ολοκληρωμένου σχεδίου βιώσιμης ανάπτυξης κρατά τη χώρα πίσω από τις διεθνείς εξελίξεις. Η έλλειψη θεσμικού πλαισίου και η περιορισμένη σύνδεση του θερμαλισμού με τον τουρισμό υγείας εμποδίζουν, όπως λέει, την αξιοποίηση ενός τομέα που θα μπορούσε να δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και να αναβαθμίσει τις τοπικές οικονομίες.
Κατά τον Δρ. Αγγελίδη, η επανεκκίνηση του ελληνικού θερμαλισμού απαιτεί νέο νομοθετικό πλαίσιο που θα εντάσσει την υδροθεραπεία στο Εθνικό Σύστημα Υγείας και θα θεμελιώνει ένα μοντέλο διασύνδεσης του τουρισμού με την αγωγή υγείας. Παράλληλα, χρειάζεται ταξινόμηση των εγκαταστάσεων με βάση ποιοτικά και ιατρικά κριτήρια, απλοποίηση των διαδικασιών λειτουργίας και ενίσχυση των τοπικών επενδύσεων.
Όπως καταλήγει ο κ. Αγγελίδης, ο υγιής θερμαλισμός μπορεί να εξελιχθεί σε ισχυρό μοχλό κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης, εφόσον υπάρξει στρατηγική προνοητικότητα και βούληση από τους θεσμικούς φορείς. «Η Ελλάδα έχει τους φυσικούς πόρους, τη γνώση και την παράδοση· αυτό που λείπει είναι η απόφαση να τους αξιοποιήσει με σχέδιο και όραμα».
